Historia konstrukcji:
Samochód pancerny PV M 39 był używany przez siły zbrojne Danii.
Został opracowany w 1937 roku w szwedzkich zakładach AB Landsverk w Landskronie. Nowy projekt dotyczył lżejszego od poprzedników samochodu pancernego o układzie napędowym 4×4.
Dania planowała zakup 18 pojazdów tego typu, ale ze względu na ograniczenia finansowe w grudniu 1938 roku zakupiono tylko 3 pojazdy. Cena jednostkowa wynosiła 125 tysięcy koron duńskich.
Pojazdy zostały dostarczone w kwietniu 1939 roku i otrzymały numery ewidencyjne FP.9, FP.10 oraz FP.11 (FP to skrót od Forsøgspanservogn). 11 maja 1939 roku złożono zamówienie na kolejne 9 egzemplarzy , a w lutym 1940 roku następne zamówienie na 6 egzemplarzy, dla osiągnięcia pierwotnie planowanej liczby 18 pojazdów. Ze względy na niemiecka agresję w kwietniu 1940 roku nie zostały już odebrane przez odbiorcę i wcielono je do armii szwedzkiej pod oznaczeniem Pansarbil m/39.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zasięg: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
5 osób 7.800 kg 5.210 x 2.250 x 2.150 mm 4×4 silnik 6-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 7.750 cm3, typu Scania-Vabis 1664 o mocy 142 KM 5 biegów, z rewersem i reduktorem na drodze 80 km/h na drodze 200 km 1 działko Madsen M.1933 kal. 20 mm, 3 km Madsen M.1924 typ C kal. 8 mm od 6 do 13 mm |
Opis konstrukcji:
Samochód pancerny miał symetryczną budowę samonośnego kadłuba, z dwoma identycznymi stanowiskami kierowania umieszczonymi z przodu i z tyłu kadłuba. Płyty pancerne przynitowane lub przykręcane śrubami do szkieletu wykonanego ze stalowych płaskowników, grubości od 6 do 13 mm.
Jednoosobowa wieża mieściła na wspólnej lawecie 20 mm działko Madsen M.1933 oraz 8 mm karabin maszynowy Madsen M.1924 typ C, a także radiostację. Po bokach stanowisk kierowców znajdowały się dwa kolejne 8 mm karabiny maszynowe Madsen M.1924 typ C. Zapas amunicji kalibru 20 mm wynosił 195 pocisków, natomiast zapas amunicji kalibru 8 mm wynosił 2.160 pocisków.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 110 mm, skok tłoka 136 mm. Silnik został umieszczony pośrodku kadłuba, po jego lewej stronie (na zewnątrz kadłuba znajdowała się chłodnica i dwa duże otwory wentylacyjne przesłonięte pancerną żaluzją). Rozwiązanie to zmniejszało przestrzeń wewnętrzną przedziału bojowego. Silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą przekazywał napęd na wszystkie koła. Hamulce hydrauliczne działały na wszystkie koła. Lane masywne koła zaopatrzono w komory powietrzne (tzw. pustaki).
