Armata przeciwlotnicza Kanon van 4 tl.

Historia konstrukcji:
Armata przeciwlotnicza opracowana w szwedzkich zakładach Aktiebolaget Bofors w Bofors.

Holandia zamówiła 102 działa tego typu, ale do wybuchu wojny otrzymała łącznie 46 dział:

– pierwsze 12 szt. pochodziło od szwedzkiego Boforsa (zaopatrzone w celowniki Bofors m/35 FC),

– z 40 zamówionych polskie Zakłady Starachowickie dostarczyły 24 szt. (zaopatrzone w celowniki Zeiss)

– z 50 zamówionych węgierskie zakłady MAVAG dostarczyły 10 szt (zaopatrzone w celowniki Gamma)

Ponadto planowano uruchomić produkcję w holenderski arsenał Staatsbedrijf der Artillerie Inrichtingen A/D w Hemburgu, ale do momentu niemieckiego ataku produkcja seryjna obejmowała jedynie amunicję.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa:
 
Masa lufy:
Długość lufy:
 
Odrzut lufy:
Kąt ostrzału w elewacji:
Kąt ostrzału w azymucie:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
40 mm
40x311R
na stanowisku 1.730 kg,
w transporcie 2.400 kg
z zamkiem 220 kg
z zamkiem 2.250 mm
(w tym cześć gwintowana 1.932,5 mm)
średni 200 mm
od -10° do +90°
360°
łódka na 4 naboje
120 strz./min

Opis konstrukcji:
Automatyczna armata przeciwlotnicza. Monoblokowa lufa stalowa gwintowana o 16 zwojach, zaopatrzona w stożkowy tłumik płomienia. Zastosowano zamek klinowy o ruchu pionowym. Zasilanie z łódek nabojowych mieszczących 4 naboje umieszczanych w prowadnicach nad komorą zamkową (prowadnica mieściła równocześnie 2 łódki, opróżnione łódki wypadały dołem, puste łuski także były odprowadzane do dołu). Opornik hydrauliczny umieszczony pod lufą, a sprężyna powrotna owinięta wokół lufy. Celownik przeziernikowy i mechanizmy naprowadzania umieszczone po obu stronach lufy dla obu celowniczych (kierunku i podniesienia). Spust umieszczony w pedale celowniczego podniesieniowego.

Działo było umieszczone na czterokołowym podwoziu, z kołami unoszonymi na pozycji bojowej dla uzyskania stabilnej podstawy. Z obu stron łoża dolnego znajdowały się wysięgniki zaopatrzone w śrubowe podpory pozwalające wypoziomować podstawę na stanowisku. Koła z ogumieniem pneumatycznym i zawieszenie działa były dostosowane do trakcji motorowej.

Obsługa działa liczyła 5 żołnierzy.

Amunicja:
Stosowano amunicje scaloną. Na stanowisko dostarczana w czteronabojowych łódkach.

Przeciwlotnicza z samolikwidatorem

Masa naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność pozioma:
Donośność pionowa:
2,1 kg
0,955 kg
900 m/s
6.790 m
4.300 m

Pocisk typu HE z czułym głowicowym zapalnikiem uderzeniowym. Umieszczony w części dennej smugacz po wypaleniu działał jako samolikwidator pocisku.

W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 4 cm Flak 28.

Źródła:

Ian V. Hogg „Allied artillery of World War Two”, wyd. The Crowood Press, 2001

Ian V. Hogg „Artyleria dwudziestego wieku”, wyd. Dom Wydawniczy Bellona, 2001

Chris Chant „Artillery”, wyd. Amber Books, 2005

Marcin Bryja „Artyleria niemiecka 1933-1945”, wyd. Militaria, 1996

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006

Internet:

http://www.grebbeberg.nl/

http://www.waroverholland.nl/

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *