| Kaliber: | 82 mm |
| Masa: | na stanowisku 58 kg (z zamontowanym celownikiem) |
| Długość lufy: | z zamkiem 1360 mm (przewód lufy 1225 mm) |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od +45° do +85° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 10° przy kącie podniesienia lufy 45°, |
| 6° przy kącie podniesienia lufy 85° | |
| Szybkostrzelność: | 20 strz./min |
Historia konstrukcji:
Moździerz opracowany w 1941 roku w ZSRR przez zespół konstruktorów pod kierownictwem B. I. Szawyrina. Modernizacja 82 mm moździerza wz. 1941.
Opis konstrukcji:
Modyfikacje w stosunku do poprzedniego modelu: dotychczasowe nogi składane zastąpiono tłoczonym dwójnogiem jednoczęściowym. Zmiany objęły też podwozie – koła zdejmowane zastąpiono stałymi, tłoczonymi, o mniejszej masie oraz uresorowano podwozie. Ponadto uproszczono konstrukcję mechanizmu ustawczego, zwiększono siłę sprężyny głównej osłabiacza odrzutu, ruchomy wspornik celownika zastąpiono stałym, przyspawanym do dźwigara oraz udoskonalono zaczepy płyty oporowej do zamocowania dwójnogu.
Amunicja:
Granat odłamkowy O-832
| Masa pocisku: | 3,31 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 0,40 kg |
| Prędkość wylotowa: | od 70 m/s do 202 m/s |
| Donośność: | od 220 m do 3000 m |
Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w głowicowy zapalnik uderzeniowy M-1. Stosowano 7 ładunków miotających.
Granat odłamkowy O-832D
| Masa pocisku: | 3,10 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 0,40 kg |
| Prędkość wylotowa: | od 70 m/s do 202 m/s |
| Donośność: | od 220 m do 3000 m |
Uproszczona amunicja opracowana podczas wojny. Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w ebonitowy głowicowy zapalnik uderzeniowy MP-82. Stosowano 7 ładunków miotających.
Dymna D-832
| Masa pocisku: | 3,46 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 0,06 kg |
| Masa substancji dymotwórczej: | 0,46 kg |
| Prędkość wylotowa: | od 70 m/s do 202 m/s |
| Donośność: | od 220 m do 3000 m |
Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w ebonitowy głowicowy zapalnik uderzeniowy MP-82. Stosowano 7 ładunków miotających.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 8,14 cm Granatwerfer 274/4 (r). Przy użyciu standardowej niemieckiej amunicji kalibru 81,4 mm następował wypływ gazów prochowych przed pociskiem (gładka lufa, między pierścieniami uszczelniającymi na pocisku a ścianką lufy odstęp 0,6 mm), co powodowało drastyczny spadek zasięgu i celności prowadzonego ognia.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej” Wydawnictwo WIS, Warszawa 1993
