| Kaliber: | 76,2 mm |
| Amunicja: | 76x385R |
| Masa: | na stanowisku 1351 kg, |
| w transporcie 2277 kg (z przodkiem) | |
| Długość lufy: | z zamkiem 3821 mm |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -3° do +45° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 5° |
| Szybkostrzelność: | 12 strz./min |
Historia konstrukcji:
Armata polowa opracowana na początku lat 30-tych w radzieckiej Fabryce Nr 92 z Gorkiego. Nowa długa lufa z zamkiem i komorą nabojową od 76 mm armaty wz. 1902 została posadowiona na łożu od 122 mm haubicy wz. 1910/30. Cały zabieg wydłużenia lufy z L/40 do L/50 pozwolił na zwiększenie donośności zaledwie o 310 m…
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa. Zamek śrubowy. Hydrauliczny opornik i sprężynowy powrotnik umieszczone pod lufą. Łoże dolne jednoogonowe z ogonem zakończonym lemieszem. Koła drewniane z metalowa obręczą umożliwiały holowanie po drogach twardych z prędkością do 8 km/h. Obsługa działa liczyła 6 żołnierzy. Ogień bezpośredni do celów pancernych można było prowadzić na odległość 825 metrów.
Źródła:
Janusz Magnuski „Armata dywizyjna ZiS-3”, wyd. MON, 1977
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003
