Rewolwer Revolver, Cal. .38, M1905 (Smith and Wesson)

Historia konstrukcji:
Rewolwer M1905 (tak zwany Victory Model) był używany przez siły zbrojne USA.

Został opracowany w amerykańskich zakładach Smith and Wesson w Springfield, stan Massachusetts. Broń opracowano na bazie cywilnego rewolweru Model 10.

Pierwotnie powstał na potrzeby Wielkiej Brytanii walczącej na frontach Pierwszej Wojny Światowej – wyprodukowano 568.204 egzemplarzy dostosowanych do brytyjskiej amunicji .38/200. Dostarczano go w trzech wersjach: z lufą o długości odpowiednio 4 cali (102 mm), 5 cali (127 mm) oraz 6 cali (152 mm).

W związku z przystąpieniem USA do wojny w 1917 roku na potrzeby rozbudowywanej armii zakłady S&W wyprodukowały w latach 1940-1942 serię rewolwerów z lufami o długości 4 i 5 cali oraz dodatkowo przekalibrowano na rodzimą amunicję .38 Special partię rewolwerów przeznaczonych pierwotnie dla Wielkiej Brytanii.

Od kwietnia 1942 roku rewolwer był produkowany na eksport z lufą o długości 6 cali (masa 0,9 kg, długość całkowita 258 mm, długość linii celowniczej 155 mm, prędkość wylotowa pocisku 195 m/s), natomiast dla amerykańskich sił zbrojnych z lufą o długości 4 cali.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
8,85 mm
.38 Special
ok. 1 kg
bębenek na 6 naboi
praktyczna 12 strz./min

Opis konstrukcji:
Rewolwer powtarzalny działa na zasadzie mechanicznego obrotu bębna z nabojami, unieruchamianego urządzeniem zapadkowym sterowanym mechanizmem spustowym. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 5 prawoskrętnych bruzd o skoku 476 mm. Mechanizm spustowy z samonapinaniem (DA – Double Action).

Stały szkielet z osadzonym na osi bębenkiem, który do załadowania amunicji był wychylany na bok, na lewą stronę.

Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.

Metalowe elementy parkeryzowane na kolor ciemnoszary. Okładziny rękojeści drewniane.

Amunicja:

Długość łuski 29,34 mm, średnica kryzy 11,18 mm.

Zwykła Cartridge, Ball, Caliber .38

Długość naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
39,4 mm
10,2 g
0,23 g
260 m/s
praktyczna 50 jardów = 45,7 metrów

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Jest to nowy model wprowadzony do służby w 1943 roku z lżejszym pociskiem dla uzyskania większej prędkości wylotowej.

Źródła:

Instrukcja FM 23-35„Pistols and Revolvers”, 1946 r.

Dean K. Boorman „The History of Smith & Wesson Firearms”, 2002 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *