Historia konstrukcji:
Armata przeciwlotnicza opracowana na początku lat 30-tych XX wieku we francuskich zakładach Atelier de Construction de Bourges pod oznaczeniem Canon de 75 mm DCA Mle 1932. Od 1936 roku armaty tego typu były produkowana na podstawie licencji w belgijskich zakładach Fonderie Royale des Canons (FRC) w Liege. Belgijskie siły zbrojne zamówiły 96 egzemplarzy.
Zastosowanie:
W 1940 roku 12 armat tego typu było na wyposażeniu 1. pułku artylerii przeciwlotniczej (1e Régiment de D.T.C.A. – Défence Terrestre Contre Aéronefs).
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
75 mm 75x518R na stanowisku 4.100 kg, w transporcie 5.560 kg z zamkiem 4.050 mm (w tym część gwintowana 3.250 mm) od -5° do +70° 360° 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa gwintowana. Zastosowano półautomatyczny zamek klinowy o ruchu pionowym. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą. Obsługa była chroniona dużą tarczą. Zespół odrzutowy osadzony na łożu cokołowym, umieszczonym na czterokołowym podwoziu z bocznymi podestami dla obsługi oraz podporami stabilizującymi działo na stanowisku bojowym. Zawieszenie oraz ogumienie były dostosowane do trakcji mechanicznej za ciągnikiem kołowym Latil M2TL6.
Działo współpracowało z aparatem centralnym który podawał koordynaty kątowe lufy oraz opóźnienie dla zapalnika czasowego.
Amunicja:
Przeciwlotnicza Obus de 75 mm Mle 1936
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność w pionie: |
6,44 kg 715 m/s praktyczna 8.200 m |
Naboje zespolone z głowicowym zapalnikiem czasowym nastawianym przed strzałem.
