Załoga: | 5 osób |
Masa: | 32000 kg |
Wymiary: | 8100 x 3000 x 2700 mm, prześwit 400 mm |
Szerokość gąsienic: | 500 mm |
Jednostka napędowa: | silnik 12-cyl. w układzie V, wysokoprężny, |
chłodzony cieczą, pojemność 38880 cm3, | |
typu W-2-34 o mocy 500 KM przy 1800 obr./min | |
Skrzynia przekładniowa: | 8 biegów do przodu plus 2 wsteczne |
Prędkość maksymalna: | na drodze 52 km/h |
Zapas paliwa: | 630 litrów (+180 litrów w odrzucanych zbiornikach) |
Zasięg: | na drodze 250 km |
Uzbrojenie: | armata ZiS-S-53 kal. 85 mm, |
miotacz ognia ATO-42, | |
karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm | |
Opancerzenie: | od 18 do 90 mm |
Historia konstrukcji:
Czołgowy miotacz ognia opracowany w 1944 roku w radzieckiej Fabryce Nr 183 im. Kominternu. Była to udoskonalona wersja pojazdu OT-34 wz. 1943, w której jako bazę wykorzystano nowszą wersję nośnika w postaci czołgu T-34-85. Prototyp pojazdu ukończono w maju 1944 roku. Do końca 1944 roku wyprodukowano 30 egzemplarzy, natomiast w 1945 kolejne 301 egzemplarzy.
Opis konstrukcji:
W konstrukcji czołgowego miotacza ognia wykorzystano standardowy czołg średni T-34-85. Miotacz ognia ATO-42 zabudowano w miejscu kadłubowego czołgowego karabinu maszynowego DT. Zapas cieczy zapalającej wynosił 200 litrów (2 zbiorniki), który z wykorzystaniem pirotechnicznych naboi pozwalał na oddanie do 20 „strzałów ogniowych”. Pancerne jarzmo pozwalało na prowadzenie ognia w poziomie po 15° na boki, natomiast w pionie od -2° do +10°. Zabudowanie dwóch zbiorników cieczy zapalającej (o pojemności 100 litrów każdy) w kadłubie pojazdu wymusiło ograniczenie zapasu amunicji do armaty znajdującej się w wieży i powiększało ciasnotę przedziału bojowego.
Źródła:
„Oгнеметные танки Второй Мировой Войны”, seria Бронеколлекця, 2005
„Танковые войска РККА во Второй мировой войне. Средне и огнометные танки”, seria Танкомастер, numer 7-8/06
Valerij P. Panow, Jacek Solarz „Czołgi sowieckie 1939-1945”, wyd. Militaria, 1996
Internet:
http://www.bronetehnika.narod.ru/
http://www.arrows.newmail.ru/firetank/firetank.htm