| Załoga: | 4 osoby |
| Masa: | 30900 kg |
| Wymiary: | 6750 x 3000 x 2410 mm, prześwit 400 mm |
| Szerokość gąsienic: | 500 mm |
| Jednostka napędowa: | silnik 12-cyl. w układzie V, wysokoprężny, |
| chłodzony cieczą, pojemność 38880 cm3, | |
| typu W-2-34 o mocy 500 KM przy 1800 obr./min | |
| Skrzynia przekładniowa: | 8 biegów do przodu plus 2 wsteczne |
| Prędkość maksymalna: | na drodze 52 km/h |
| Zapas paliwa: | 610 litrów (+180 litrów w odrzucanych zbiornikach) |
| Zasięg: | na drodze 250 km |
| Uzbrojenie: | armata F-34 kal. 76 mm, |
| miotacz ognia ATO-42, | |
| karabin maszynowy DT kal. 7,62 mm | |
| Opancerzenie: | od 15 do 52 mm |
Historia konstrukcji:
Czołgowy miotacz ognia opracowany w 1943 roku w radzieckiej Fabryce Nr 183 im. Kominternu. Była to udoskonalona wersja czołgowego miotacza ognia OT-34 wz. 1942, w której wykorzystano nowszą wersję nośnika w postaci czołgu T-34 oraz miotacza ognia ATO-41, a w ostatnich seriach także nowego modelu ATO-42.
Opis konstrukcji:
W konstrukcji czołgowego miotacza ognia wykorzystano standardowy czołg średni T-34. Miotacz ognia ATO-41 zabudowano w miejscu kadłubowego czołgowego karabinu maszynowego DT. Zapas cieczy zapalającej wynosił 100 litrów, który z wykorzystaniem pirotechnicznych naboi pozwalał na oddanie do 10 „strzałów ogniowych”. Pancerne jarzmo pozwalało na prowadzenie ognia w poziomie po 12,5° na boki, natomiast w pionie od -2° do +10°. Zabudowanie zbiornika cieczy zapalającej o pojemności 100 litrów w kadłubie pojazdu wymusiło ograniczenie zapasu amunicji do armaty znajdującej się w wieży i powiększało ciasnotę przedziału bojowego.
Źródła:
„Oгнеметные танки Второй Мировой Войны”, seria Бронеколлекця, 2005
„Танковые войска РККА во Второй мировой войне. Средне и огнометные танки”, seria Танкомастер, numer 7-8/06
Valerij P. Panow, Jacek Solarz „Czołgi sowieckie 1939-1945”, wyd. Militaria, 1996
Internet:
http://www.bronetehnika.narod.ru/
http://www.arrows.newmail.ru/firetank/firetank.htm
