| Załoga: | 3 osoby |
| Masa: | 10500 kg |
| Wymiary: | 4620 x 2440 x 2330 mm, prześwit 380 mm |
| Szerokość gąsienic: | 260 mm |
| Jednostka napędowa: | silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, zapłon iskrowy, |
| chłodzony powietrzem, pojemność 6600 cm3, | |
| typu GAZ T-26 o mocy 95 KM przy 2200 obr./min | |
| Skrzynia przekładniowa: | 4 biegi do przodu plus wsteczny |
| Prędkość maksymalna: | na drodze 30 km/h |
| Zapas paliwa: | 292 litry |
| Zasięg: | na drodze 130 km |
| Uzbrojenie: | 18 mm miotacz ognia KS-25, |
| 2 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm | |
| z zapasem 2898 naboi | |
| Opancerzenie: | od 6 do 15 mm |
Historia konstrukcji:
Czołgowy miotacz ognia opracowany w 1939 roku w radzieckiej Fabryce Nr 174 im. K. Woroszyłowa z Leningradu. Konstrukcja pojazdu powielała rozwiązania z czołgowego miotacza ognia OT-132 i wykorzystywała podwozie oraz kadłub czołgu lekkiego T-26 model 1939. Względem standardowego czołgu wprowadzono łącznie 370 zmian konstrukcyjnych. Po przeprowadzonych próbach technicznych jesienią 1939 roku czołg został przyjęty do uzbrojenia jako OT-133.
W latach 1939-1940 wyprodukowano 269 egzemplarzy.
Opis konstrukcji:
W konstrukcji czołgowego miotacza ognia wykorzystano kadłub i zawieszenie standardowego czołgu lekkiego T-26 model 1939. Zmodyfikowana wieża została przesunięta w prawo i mieściła miotacz ognia K-25 sprzężony z czołgowym karabinem maszynowym DT oraz dodatkowy czołgowy karabin maszynowy DT umieszczony w tylnej niszy. Dwa zbiorniki z cieczą zapalającą o pojemności 200 litrów każdy (łącznie napełniano je 393 litrami mieszanki) znajdowały się wewnątrz kadłuba pojazdu. Zasięg skuteczny motacza ognia wynosił ok. 45 metrów.
Źródła:
„Oгнеметные танки Второй Мировой Войны”, seria Бронеколлекця, 2005
„Танковые войска РККА во Второй мировой войне. Средне и огнометные танки”, seria Танкомастер, numer 7-8/06
Valerij P. Panow, Jacek Solarz „Czołgi sowieckie 1939-1945”, wyd. Militaria, 1996
Internet:
http://www.bronetehnika.narod.ru/
http://www.arrows.newmail.ru/firetank/firetank.htm
