Historia konstrukcji:
Samolot szkolno-treningowy DAR-6 zaprojektował inż. Cwietan Łazarow z bułgarskich zakładów DAR (Darżawna Aeroplanna Rabotilnica – Państwowy Warsztat Samolotowy) w Bożuriszcze. Prototyp został oblatany 19 stycznia 1932 roku (numer rejestracyjny LZ-BZL i numer seryjny 45).
ten nie wszedł do produkcji seryjnej ponieważ wybrano konkurencyjny projekt KB-1 „Peperuda” z zakładów Bulgarski Kaproni w Kanzalak. W 1934 roku ukończono drugi prototyp, na którym zastosowano kilka zmian konstrukcyjnych (otrzymał numer seryjny 46).
Dane techniczne pierwszego prototypu:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 454 kg 830 kg 9,05 m 6,85 m m 19,30 m2 1 silnik 5-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Walter „Vega” o mocy 90 KM przy 1800 obr./min 155 km/h 2,2 m/s 3700 m 450 km brak |
Dane techniczne drugiego prototypu:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 510 kg 920 kg 9,05 m 6,65 m m 19,30 m2 1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Walter „Mars” o mocy 155 KM przy 1800 obr./min 175 km/h 3,5 m/s 4200 m 680 km brak |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat konstrukcji mieszanej. Dwuosobowa załoga zajmowała miejsca w układzie tandem w odkrytych kabinach zaopatrzonych w wiatrochron.
Kadłub konstrukcji kratownicowej spawanej z rur stalowych był kryty w przedniej i górnej części (na wysokości kabin) blachą duralową, a na pozostałych powierzchniach płótnem.
Skrzydła konstrukcji drewnianej krytej płótnem. Skrzydło górne składało się z dwóch połówek mocowanych do kadłuba. Skrzydło górne trójdzielne – do mieszczącego zbiornik paliwa centropłatu były przymocowane po obu stronach skrzydła identyczne z dolnymi (co pozwalało na ich wymienność). Oba płaty zaopatrzone w lotki.
Usterzenie klasyczne konstrukcji drewnianej krytej płótnem ze statecznikami poziomymi usztywnionymi drutem.
Podwozie w układzie klasycznym z dwoma szeroko rozstawionymi kołami głównymi osłoniętymi owiewką oraz metalową płozą ogonową.
Napęd samolotu zapewniał pozbawiony osłony (w drugim prototypie z wąskim pierścieniem Townenda) czechosłowacki silnik gwiazdowy napędzający dwułopatowe śmigło drewniane o stałym skoku.
