Historia konstrukcji:
Samolot bombowy „Fox” został opracowany w 1932 roku przez Marcela Lobelle z brytyjskich zakładów Fairey Aviation Company Ltd. w Hayes.
W 1932 roku Belgia zakupiła 12 egzemplarzy u brytyjskiego producenta (pierwsze 3 dostarczono 10 stycznia 1932 roku), a następnie na podstawie licencji od marca 1933 roku wyprodukowano dalsze 31 egzemplarzy w belgijskich zakładach Société Anonyme Belge Avions Fairey w Gosselies (samoloty te otrzymaly numery ewidencyjne z przedzialu od O1 do O38). Dwa z tych samolotów ukończono w wersji szkolnego dwusteru noszącego oznaczenie „Fox” II MS (otrzymały numery ewidencyjne O39 oraz O40).
11 maszyn przebudowano później do wariantu „Fox” IV C montując silnik Hispano-Suiza 12Ybrs o mocy 775 KM (numery ewidencyjne od O-171 do O-181) – pierwszą zmodyfikowaną maszynę oblatano 31 stycznia 1934 roku.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby startowa 2.450 kg 11,58 m 9,17 m 3,25 m 30,10 m2 1 silnik 12-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, typu Rolls-Royce F. XI S o mocy 480 KM przy 2.250 obr./min 306 km/h 7.600 m 600 km 2-3 km FN-Browning kal. 7,65 mm, 240 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Samolot jednomiejscowy w układzie dwupłata o konstrukcji całkowicie metalowej krytej płótnem. Załoga zajmowała miejsce w odkrytych kabinach. Zastosowano stałe podwozie w układzie klasycznym z tylną płozą.
Silnik poprzez reduktor napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku. Wersję belgijską odróżniała stała chłodnica cieczy.
Jeden stały karabin maszynowy strzelał przez krąg śmigła z wykorzystaniem synchronizatora, a ponadto w kabinie tylnego strzelca znajdował się pojedynczy lub sprzężony ruchomy karabin maszynowy. Na zaczepach pod skrzydłami można było podwiesić bomby o łącznej masie 240 kg.
