Historia konstrukcji:
Aparat centralny opracowany w węgierskich zakładach Gamma Finommechanikai és Optikai Művek Rt.
W latach 30-tych XX wieku węgierski wynalazca István Juhász opatentował liczne rozwiązania związane z elektromechnicznym przetwarzaniem danych. Doświadczenia te wykorzystał do budowy nowoczesnego aparatu centralnego służącego do naprowadzania dział artylerii przeciwlotniczej. Pierwotnie przystosowany do współpracy z armatami plot 29 M. Bofors kalibru 80 mm, a później dostosowany do użycia z automatycznymi armatami plot 36 M. Bofors kalibru 40 mm.
W okresie międzywojennym przyrządy te były eksportowane do wielu krajów jak Norwegia, Holandia, Szwecja, Filandia, Włochy, Polska (Urząd Patentowy RP udzielił 5 kwietnia 1939 roku patent Nr 28300 na „Urządzenie do oznaczania kierunku i szybkości celu podczas jego ruchu”), Iran, Szwajcaria i Chiny.
Dane techniczne:
| Odległość celu: Pułap celu: Prędkość celu: |
od 800 do 8600 m od 0 do 6000 m do 120 m/s |
Opis konstrukcji:
Elektromechaniczny przelicznik artyleryjski, który na podstawie danych ze współpracującego z nim dalmierza (o bazie optycznej 4 m) obliczał nastawy kątowe lufy i zapalnika czasowego dla dział artylerii przeciwlotniczej i przesyłał je za pomocą kabli elektrycznych.
Aparat był zabudowany w prostopadłościennej skrzynce umieszczonej na centralnej podstawie rurowej zaopatrzonej w 4 podpory stabilizujące. Na czas transportu umieszczany w chroniącym go przed uszkodzeniami i wpływem warunków atmosferycznych futerale.
