Historia konstrukcji:
Pojazd amfibijny opracowany w holenderskich zakładach DAF (Van Doorne’s Aanhangwagenfabriek) w Eindhoven. W 1939 roku powstał prototyp. Był on testowany przez armię holenderską w marcu 1940 roku, w tym przekraczanie częściowo zamarzniętej rzeki. Został on zniszczony w maju 1940 roku aby nie wpadł w ręce wkraczających niemieckich oddziałów.
Dane techniczne:
| Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
własna 1250 kg 3500 x 1700 x 1600 mm 2500 mm 4×4 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 1911 cm3, typu Citroen o mocy 48 KM przy 3800 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny, terenowy reduktor na drodze 70 km/h, w wodzie 8 km/h |
Opis konstrukcji:
Zastosowano skrętne obie osie. Dwuosobowe przedziały załogi na obu końcach (w każdym kierownica, normalnie tylne koła były w pozycji zablokowanej), z załogantami siedzącymi plecami do siebie. Z tyłu kadłuba znajdowała się centralnie umieszczona śruba napędowa z napędem wyprowadzonym z tylnej osi.
Pochodzący z francuskiego samochodu Citroën 7 silnik górnozaworowy (ohv) był umieszczony centralnie. Średnica cylindra 78 mm, skok tłoka 100 mm, stopień sprężania 6,8:1. Zasilanie gaźnikiem typu Solex 32. Blok silnika i głowica żeliwne, z wymiennymi mokrymi tulejami cylindrowymi. Poprzez skrzynię przekładniowa i rozdzielczą napęd był przekazywany na wszystkie koła.
Przełożenia skrzyni biegów:
1.bieg: 5,96:1
2.bieg: 3,3:1
3.bieg: 1,97:1
4.bieg: 3,44:1
Reduktor: 7,9:1
Hamulce hydrauliczne działały na wszystkie koła. Stosowano opony rozmiaru 6.00-16”.
