Historia konstrukcji:
Samolot bombowy SM.79 został opracowany we włoskich zakładach Società Italiana Aeroplani e Idrovolanti (w skrócie S.I.A.I.) w Sesto Calende. Prototyp został oblatany jako maszyna cywilna 8 października 1934 roku.
W 1938 roku Irak zakupił 5 samolotów w eksportowej wersji SM.79B napędzanych przez dwa silniki gwiazdowe Fiat A.80 R.C. 41. Jeden z nich został rozbity i ostatecznie do Iraku dostarczono 16 sierpnia 1938 roku 4 egzemplarze.
Zastosowanie:
W maju 1941 roku 6. dywizjon w bazie Rashid koło Bagdadu miał na stanie 4 samoloty.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
5 osób własna 7.195 kg startowa 10.470 kg 21,20 m 16,07 m 4,10 m 61,20 m2 2 silniki 18-cyl. w układzie podwójnej gwiazdy, chłodzone powietrzem, doładowane, typu Fiat A.80 R.C. 41 o mocy startowej 1.000 KM 400 km/h 7.000 m 1.800 km 3 km 12,7 mm, 1.200 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Dwusilnikowy samolot w układzie dolnopłata konstrukcji mieszanej, z zakrytymi kabinami załogi. Zastosowano trójkołowe chowane podwozie w układzie klasycznym.
Zaopatrzone w szeroką osłonę NACA zabudowane na skrzydłach silniki napędzały metalowe śmigła trójłopatowe.
Samolot wyposażono w 1 stały (zabudowany nad kabiną pilotów) i 2 ruchome karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 12,7 mm (jeden na grzbiecie za kabiną pilotów a drugi w gondoli podkadłubowej). Uzbrojenie bombowe przenoszono podwieszone pionowo w wewnątrzkadłubowej komorze bombowej.
