Karabin Rifle, .303 inch No. 1 Mark III*

Historia konstrukcji:
Karabin powtarzalny Lee-Enfield No. 1 Mk. III* został opracowany w Wielkiej Brytanii.

Po uzyskaniu niezależności przyjęty na uzbrojenie sił zbrojnych Iraku.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa:
 
Długość broni:
Długość lufy:
Zasilanie:
7,7 mm
7,7x56R (.303 Enfield)
bez bagnetu 3,92 kg
z bagnetem 4,4 kg
1.138 mm
642 mm
magazynek na 10 naboi

Opis konstrukcji:
Zastosowano czterotaktowy zamek ślizgowy tłokowo-obrotowy, ryglowany symetrycznie przy pomocy rygla i nasady ryglowej znajdującej się w połowie długości trzonu. Lufa wkręcona w komorę zamkową, zaopatrzona w 5 lewoskrętnych bruzd. Kurek posiadał z tyłu tarczkę umożliwiającą ręczne napięcie (później tarczka została zastąpiona nacinanym uchwytem).

Naboje dosyłano za pomocą mieszczącej 5 naboi łódki, którą dostawiano do komory zamkowej przy odciągniętym w tylne położenie zamku i wpychano do magazynka. Magazynek dwurzędowy, pudełkowy dostawiany od dołu o pojemności 10 naboi. Istniała możliwość odłączenia magazynka od broni, ale nie wykorzystywano tej opcji do uzupełnienia amunicji.

Łoże i kolba rozdzielne. Kolba z chwytem półpistoletowym była mocowana długą śrubą w obsadzie komory zamkowej oraz zaopatrzona w stalowy trzewik przykrywający schowek. Stosowano trzy długości kolby w zależności od warunków fizycznych strzelca: długą, krótką oraz najkrótszą. Celownik ramieniowo-krzywiznowy z krzywizną w podstawie (wyskalowany od 200 do 2000 jardów), z suwakiem przesuwanym co 25 jardów, a precyzyjnie regulowany przy pomocy ślimakowej śruby mikrometrycznej co 5 jardów. Szczerbinka miała możliwość regulacji bocznej dla uwzględnienia wpływu wiatru. Wraz z karabinami stosowano standardowe bagnety Bayonet, Rifle, No. 1, Mk. I.

Amunicja:

Zwykła Cartridge, S.A., Ball, .303 inch Mk. VII

Masa pocisku:
Ładunek miotający:
Prędkość wylotowa:
11,28 g
2,4 g kordytu MDT 5-2
744 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z dwuczęściowym rdzeniem – w czubku na jednej trzeciej długości pocisku jest część aluminiowa, natomiast poniżej z wypełnieniem ołowianym z dodatkiem 2% antymonu.

Źródła:

Instrukcja „Small arms training. Volume I – Pamphlet No. 3. Rifle”, Australia 1943 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski „Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej”, wyd. Magnum-X, 2000 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *