Historia konstrukcji:
Samochód osobowy model 11 BL został zaprojektowany roku we francuskich zakładach Société Anonyme André Citroën w Paryżu. Zaprezentowany oficjalnie po raz pierwszy 18 kwietnia 1934 roku na Salonie Paryskim. Sylwetkę pojazdu zaprojektował Flamino Bertoni, a opracowanie techniczne przygotował André Lefèbvre. Samochód był oferowany na rynku w wielu wersjach nadwoziowych i silnikowych (7 A, 7 B, 7 C, 7 C Eco, 7 Sport, 11, 11 normale, 11 légère, 11 B, 11 BL, 11 B perfo, 11 BL perfo, 15 six, 15 six D, 15 six G, 15 six H – do 1957 roku wyprodukowano 759.111 egzemplarzy). W 1937 roku powstała wersja 11 BL. Samochód ten był bardzo zaawansowany technicznie i popularnie nazywany „traction avant” z racji zastosowania przedniego napędu.
Armia francuska zamówiła pierwszą serię 247 egzemplarzy w 1938 roku. Po wybuchu wojny oprócz kolejnych pojazdów zamówionych u producenta zarekwirowano także sporo samochodów cywilnych. Podczas kampanii 1940 roku w armii francuskiej było w użyciu około 820 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Liczba miejsc: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zużycie paliwa: |
5 1.060 kg lub 1100 kg 4.450 x 1.670 x 1.520 mm lub 4.650 x 1.790 x 1.540 mm 2.910 lub 3.090 mm 1.490 mm silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 1.911 cm3, o mocy 56 KM przy 3.200 obr./min 3 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 117 km/h na drodze 10,7 l/100 km |
Opis konstrukcji:
Samonośne zamknięte nadwozie stalowe typu „monocoque” zamontowane na ramie płytowej. Na miejscu kierowcy zastosowano wiszące pedały i łamaną kolumnę kierownicy, a przednią szybę oczyszczały dwie wycieraczki napędzane silniczkiem elektrycznym. Kabina pasażerska dysponowała także nagrzewnicą.
Koła przednie zawieszone na wahaczach i podłużnych drążkach skrętnych. Koła tylne zawieszone na belce poprzecznej i poprzecznych drążkach skrętnych. Za tłumienie drgań odpowiadały teleskopowe amortyzatory hydrauliczne. Przekładnia kierownicza zębatkowa, bez wspomagania. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 78 mm, skok tłoka 100 mm, stopień sprężania 6,8:1. Zastosowano gaźnik typu Solex 32. Blok silnika i głowica żeliwne, z wymiennymi mokrymi tulejami cylindrowymi. Silnik umieszczony wzdłużnie z przodu nadwozia, a przed nim znajdowała się skrzynia przekładniowa (biegi 2 i 3 zsynchronizowane), która poprzez półosie przekazywała napęd na koła przednie. Hydrauliczny układ hamulcowy działa na wszystkie koła, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne. Stosowano opony rozmiaru 5.25-16″ produkcji firmy Michelin.
