Historia konstrukcji:
Karabinek powtarzalny wz. 1944 został opracowany na bazie karabinu powtarzalnego wz. 1891/30. Oficjalnie przyjęty na uzbrojenie17 stycznia 1944 roku (indeks ГРАУ: 56-В-224). Produkowany seryjne w zakładach w Iżewsku (od 1943 roku) oraz w Tule (od 1944 roku). Łącznie w latach 1944-1948 wyprodukowano ok. 7,6 miliona egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,62 mm 7,62x54R własna 4,1 kg ze złożonym bagnetem 1.026 mm, z rozłożonym bagnetem 1.330 mm 517 mm (w tym część gwintowana 444 mm) 416 mm magazynek wewnętrzny na 4 naboje praktyczna 25 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa zaopatrzona w 4 prawoskrętne bruzdy o skoku 240 mm. Czterotaktowy zamek ślizgowo-obrotowy, ryglowany symetrycznie. Zasilanie z pięcionabojowej łódki – 4 naboje umieszczano w jednorzędowym magazynku, natomiast piaty nabój był wprowadzany bezpośrednio do lufy. Celownik wyskalowany od 100 do 1000 metrów, z podziałką co 100 metrów. Łoże i kolba drewniane.
Podstawową różnicą względem poprzedniego modelu karabinka wz. 1938 było zastosowanie składanego na bok broni bagnetu konstrukcji N. S. Siemina o czwórgrannej, kłujnej głowni (długość 383 mm). Bagnet ten po rozłożeniu mocowany był za pośrednictwem pierścieniowej tulei wchodzącej na wylot lufy przed muszką.
Amunicja:
Naboje pakowano w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 880 sztuk.
Zwykła 7,62-мм винтовочный патрон с пулей Л образца 1930 года
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
75-91-77,16 mm 28,2-28,6 mm 20,95-23,2 g 9,5-9,7 g 3,25 g 810-820 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,62 mm Karabiner 457 (r).
