Historia konstrukcji:
Armata polowa opracowana w 1896 roku we francuskich zakładach Schneider at Cie w Le Creusot we współpracy z zakładami Société Anonyme des Forges et Chantiers de là Méditerranée (w skrócie FCM) w Le Havre (francuskie oznaczenie Canon de campagne de 75 mm modèle 98-1900).
Norwegia zakupiła 16 dział tego typu.
Zastosowanie:
W momencie wybuchu Drugiej Wojny Światowej był to już przestarzały sprzęt więc znajdował się on głównie na uzbrojeniu umocnień stałych m.in. fortu Hegra (2 egzemplarze).
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa lufy: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
75 mm z zamkiem 365 kg L/31,3 od -5º do +15º w zależności od stanowiska do 8 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana o 38 prawoskrętnych zwojach. Zamek śrubowy odchylany na prawą stronę. Armata osłonięta pancerną maską była posadowiona na podstawie cokołowej i umieszczona w umocnionych stanowiskach betonowych.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną.
Odłamkowo-burząca 7,5 cm Sprenggranat
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
6,5 kg 550 m/s 5.800 m |
Pocisk typu HE z głowicowym zapalnikiem uderzeniowym.
