Historia konstrukcji:
Aparat centralny opracowany w 1940 roku we włoskim konsorcjum trzech zakładów przemysłu precyzyjnego: Borletti w Mediolanie, Galileo w Firenze oraz San Giorgio w Mediolanie. Produkowany seryjnie od 1941 roku.
Przyrząd ten umożliwiał naprowadzanie na cel do 6 armat plot typu 90/53 kalibru 90 mm lub armat plot 75/46 kalibru 75 mm.
Dane techniczne:
| Obsługa: Prędkość pozioma celu: Prędkość pionowa celu: Odległość celu: Pułap celu: Nastawy zapalnika pocisku: |
6 osób 0-200 m/s (ok. 720 km/h) do 195 m/s od 1.100 do 12.000 m do 10.000 m od 2 do 42 sekund |
Opis konstrukcji:
Elektromechaniczny przelicznik artyleryjski, który na podstawie danych ze zintegrowanego 4-metrowego dalmierza obliczał nastawy kątowe lufy i zapalnika czasowego dla dział artylerii przeciwlotniczej i przesyłał je za pomocą kabli elektrycznych.
Aparat był zabudowany na czterokołowej przyczepie zaopatrzonej w podpory stabilizujące pozwalające także na wypoziomowanie na stanowisku bojowym.
