Historia konstrukcji:
Armata polowa opracowana we francuskich zakładach Schneider at Cie w Le Creusot we współpracy z zakładami Société Anonyme des Forges et Chantiers de là Méditerranée (w skrócie FCM) w Le Havre (francuskie oznaczenie Canon de position de 105 mm).
W 1901 roku Norwegia zakupiła 8 egzemplarzy u francuskiego producenta, a w 1904 roku dalsze 18 dział tego typu zakupiono w belgijskich zakładach Société Anonyme John Cockerill w Liege (Lüttich). Stosowano je nie tylko w jednostkach artylerii polowej, ale również w polowych umocnieniach stałych.
Zastosowanie:
W drugiej połowie lat 30-tych postanowiono zmotoryzować część posiadanych dział polowych. Dla ich holowania zakupiono w 1938 roku amerykańskie ciągniki Cletrac AG. 12 zmodernizowanych dział stacjonowało w Fossumstrøkets. Gotowość bojową osiągnęły tylko 2 działa, ponieważ dla reszty nie skompletowano kół z ogumieniem pneumatycznym.
4 działa w wersji fortecznej znajdowały się na uzbrojeniu fortu Hegra. Po rozpoczęciu walk w kwietniu 1940 roku zmodyfikowano pancerne osłony dla powiększenia zasięgu dział poprzez zwiększenie kąta podniesienia do 26 stopni. Pomimo tych zmian zasięg wciąż był niewystarczający dla ostrzelania zajętego przez Niemców lotniska Værnes znajdującego się koło ważnego portu Trondheim.
Dane techniczne (wersja polowa):
| Kaliber: Długość lufy: Masa: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
105 mm L/28,8 na stanowisku 2.400 kg, w transporcie 3.130 kg od -7° do +20° 5° 4 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana. Zamek śrubowy odchylany na prawa stronę. Przyrządy celownicze znajdowały się po lewej stronie lufy. Działo zaopatrzone w tarczę ochronną. Łoże dolne jednoogonowe. Pierwotnie stosowano drewniane koła szprychowe z metalową obręczą, które pozwalały na holowanie za pomocą zaprzęgu sześciokonnego z prędkością do 7 km/h. W latach 30-tych XX wieku 12 dział poddano modyfikacji zawieszenia co po zastosowaniu ogumienia pneumatycznego pozwalało na zastosowanie trakcji motorowej.
Natomiast 4 działa pozbawiono łoża dolnego i umieszczono w betonowych stanowiskach stałych na lawecie cokołowej, z powiększoną pancerną tarczą chroniąca załogę i mechanizmy naprowadzania.
Obsługa działa liczyła 5 osób.
Amunicja:
Odłamkowo-burząca 10,5 cm Sprenggranat
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
16 kg 500 m/s 11.300 m |
Amunicja rozdzielnego ładowania o zmiennym ładunku miotającym, z głowicowym zapalnikiem uderzeniowym.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 10,5 cm K 337 (n).
