Historia konstrukcji:
Ciężka armata polowa 105 mm m/27 opracowana w szwedzkich zakładach Bofors AB. Holandia zamówiła w 1927 roku 52 egzemplarze i do momentu niemieckiej inwazji w 1940 roku dostarczono 36 dział. Dodatkowo w holenderskim arsenale Staatsbedrijf der Artillerie Inrichtingen A/D w Hemburgu wyprodukowano 16 egzemplarzy na podstawie licencji. Po mobilizacji armii w 1940 roku działa tego typu stanowiły uzbrojenie 13 baterii uzbrojonych w 52 działa.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Masa lufy: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
105 mm na stanowisku 3.650 kg z zamkiem 1.183 kg z zamkiem 4.410 mm od -3° do +45° 60° 4-6 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa. Zamek zawiasowo-śrubowy odchylany na prawą stronę. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą. Obsługę chroniła stalowa tarcza. Do holowania dział używano samochodów ciężarowych Morris-Commercal D lub DAF Trado (w obu przypadkach układ napędowy 6×4) oraz ciągników Fordson F (wówczas konieczne było podłączenie dwóch ciągników dla holowania jednej armaty). Obsługa liczyła 8 żołnierzy.
Amunicja:
Odłamkowo-burząca 10,5 patroon brisantgranat
| Masa pocisku:
Prędkość wylotowa: Donośność: |
16 kg
550-750 m/s 16.500 m |
Amunicja składana przed strzałem. Pociski zaopatrzone w głowicowy zapalnik uderzeniowy. Do miotania pocisków stosowano 3 ładunki miotające.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 10,5 cm K 334 (h) dla dział produkcji holenderskiej oraz 10,5 cm K 335 (h) dla dział importowanych.
