Historia konstrukcji:
Haubica polowa 12 cm Hw. L. 12 była używana przez siły zbrojne Holandii.
Została opracowana w niemieckich zakładach Friedrich Krupp A.G. w Essen (niemieckie oznaczenie 12 cm le.F.H. 08).
W 1911 roku Holandia zakupiła 10 dział. Po mobilizacji armii w 1940 roku działa tego typu stanowiły uzbrojenie 2 baterii wyposażonych w 8 dział w składzie 27e Regiment Artillerie.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
120 mm 120x141R 1.177 kg 1.440 mm od -5° do +43° 6° 2-3 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana. Zastosowano zamek klinowy o ruchu poziomym. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą. Przyrządy celownicze umieszczone po lewej stronie lufy. Łoże dolne jednoogonowe, skrzynkowe (z otworem pośrodku dla uzyskania dużego kąta podniesienia lufy), z ogonem zaopatrzonym w lemiesz. Drewniane koła szprychowe z metalową obręczą pozwalają na holowanie za pomocą zaprzęgu sześciokonnego z prędkością do 7 km/h. Obsługa działa obejmuje 7 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania, ze zmiennym ładunkiem miotającym umieszczonym w mosiężnej łusce. Przodek mieści 16 naboi, natomiast jaszcz amunicyjny 30 naboi.
Odłamkowo-burząca 12 brisantgranat
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
20,4 kg 317 m/s 6.100 m |
Amunicja rozdzielnego ładowania o zmiennym ładunku miotającym, z głowicowym zapalnikiem czasowym (podwójnego działania – uderzenie w cel lub z nastawianą przed czasem zwłoką).
Kartacz 12 cm granaatkatets
Skorupa pocisku wypełniona lotkami z utwardzanego ołowiu. Ich rozrzucenie inicjowane głowicowym zapalnikiem czasowym.
