Historia konstrukcji:
Haubica została opracowana w 1915 roku w szwedzkich zakładach Aktiebolaget Bofors w Bofors (szwedzkie oznaczenie 30,5 cm kusthaubits m/16).
Norwegia zakupiła 4 działa tego typu, które dostarczono pod koniec lat 20-tych XX wieku. W 1938 roku dwa z nich zainstalowano w baterii Måkerøy Fort. W 1940 roku pozostałe dwa działa wciąż znajdowały się w magazynach w oczekiwaniu na ukończenie stanowisk ogniowych i zostały przejęte przez wkraczające wojska niemieckie.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Masa lufy: Długość lufy: Odrzut: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
305 mm 123.000 kg z zamkiem 27.200 kg z zamkiem 9.150 mm (w tym część gwintowana 7.350 mm) 800 mm od -5° do +70° w zależności od stanowiska 1 strz./ min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana. Zamek klinowy o ruchu poziomym. Opornik hydrauliczny z pneumatycznym powrotnikiem.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania. Łuska wykonana ze stali o wymiarach 305×350 mm, 10 ładunków miotających umieszczonych w jedwabnych woreczkach. Jednostki norweskie dysponowały bardzo małym zapasem mosiężnych łusek, przy wystarczającej ilości pocisków.
Przeciwpancerna
| Masa pocisku: Masa ładunku wybuchowego: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
386 kg 55 kg od 5,7 do 60 kg od 192 do 615 m/s 19.900 m |
Pocisk przeciwpancerny typu AP był zaopatrzony w nieduży ładunek wybuchowy inicjowany przez zapalnik denny.
