Historia konstrukcji:
Autobus W 240 F2 został opracowany w 1938 roku we francuskich zakładach Société d’automobiles et carrosseries d’Annonay w Annonay. Rok wcześniej Joseph Besset na licencji autobusy amerykańskich zakładów Gar Wood Industries Inc. w Detroit, stan Michigan. Cechą charakterystyczną wersji Model D z 1937 roku było lekkie opływowe nadwozie osłaniające spawaną ramę kratownicową, które opracował William B. Stout (rozwiązanie opatentował w 1936 roku pod numerem US 2,119,655).
W 1938 roku siły zbrojne Francji zakupiły 200 autobusów dla lotnictwa – odpowiednik cywilnego modelu W 538 FD (w latach 1938-1939 dla użytkowników cywilnych wyprodukowano 91 egzemplarzy).
Dane techniczne:
| Liczba miejsc: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
kierowca + 30 pasażerów 4×2 silnik. 8-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 3.621 cm3, o mocy 72 KM przy 2.750 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 55 km/h |
Opis konstrukcji:
Nadwozie samonośne w postaci spawanej ramy przestrzennej krytej panelami poszycia. Instalacja elektryczna o napięciu 12 V.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 77,79 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,15:1. Umieszczony z tyłu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazuje napęd na koła tylnej osi (na tylnej osi koła zdwojone). Hydrauliczny układ hamulcowy ze wspomaganiem działa na wszystkie koła, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne.
