Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski opracowany w australijskich zakładach Commonwealth Aircraft Corporation w Fishermen’s Bend, Victoria. Konstrukcja bazowała na rozwiązaniach i podzespołach zastosowanych w samolocie wielozadaniowym CA-1 „Wirraway” co pozwalało na szybkie uruchomienie produkcji i unikniecie odcięcia od zagranicznych dostaw w razie japońskiej ekspansji militarnej na obszarze Pacyfiku. Jako napęd przewidziano najmocniejsze dostępne w Australii silniki Pratt & Whitney R-1830-S3C4-G „Twin Wasp” również produkowane w zakładach C.A.C. dla bombowców DAP „Beaufort”. Szkice wstępne pierwszego australijskiego myśliwca przygotował inżynier Fred David (niemiecki Żyd zmuszony do emigracji z III Rzeszy – uprzednio pracował m.in. w zakładach Heinkel). Po zaakceptowaniu pomysłu prace projektowe rozpoczęły się 21 grudnia 1941 roku, a pierwsze zamówienie z 2 lutego 1942 roku opiewało na dostawę 105 maszyn. Przydzielono im numery ewidencyjne od A46-1 do A46-105. Pierwszy prototyp oblatano 29 maja 1942 roku – pilotował go pilot doświadczalny Ken Frewin. Dostawę maszyn seryjnych zrealizowano między lipcem 1942 roku, a czerwcem 1943 roku.
Samolot ten był chwalony przez pilotów za dobrą zwrotność oraz wysoką wartość prędkości wznoszenia. Ponadto dysponował niezłą siłą ognia oraz dużym zapasem amunicji. Najwięcej kłopotów eksploatacyjnych sprawiał niewydolny układ hamulcowy.
Dane techniczne:
| Załoga:
Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa:
Prędkość maksymalna:
Prędkość wznoszenia: Czas wznoszenia:
Pułap: Zasięg:
Uzbrojenie:
|
1 osoba
2439 kg 3744 kg 10,973 m 8,175 m 3,543 m 20,90 m3 1 silnik 14-cyl. w układzie podwójnej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Pratt & Whitney R-1830-S3C4-G „Twin Wasp” o mocy 1200 hp przy 2700 obr./min 491 km/h na wysokości 4724 m (15500 stóp) przelotowa 305 km/h na wysokości 4724 m lądowania 122 km/h na poziomie morza 762 m/min 2 min na 1524 m, 4 min na 3048 m, 6,4 min na 4572 m 10363 m (34000 stóp) normalny 1496 km, z dodatkowym zbiornikiem paliwa 2575 km 2 działka 20 mm typu Hispano Suiza, 4 karabiny maszynowe kal. .303, 4 bomby po 9 kg każda |
Opis konstrukcji:
Wolnonośny dolnopłat z podwoziem chowanym w locie. Konstrukcja całkowicie metalowa. Płat jednodźwigarowy z dwoma dźwigarami pomocniczym z pracującym metalowym poszyciem. Zbudowany z 5 segmentów – część środkowa stanowił centropłat, do którego mocowano części zewnętrzne o skośnej krawędzi natarcia i zaokrąglone końcówki. Podwozie chowano w locie w kierunku kadłuba z wykorzystaniem instalacji hydraulicznej. Lotki szczelinowe kryte płótnem. Klapy metalowe typu krokodyl. W centropłacie każdego skrzydła zabudowano zbiorniki paliwa o pojemności 205 litrów każdy.
Kadłub w postaci metalowej kratownicy spawanej z rur stalowych. Do pierwszej wręgi ramy było przymocowane łoże silnika, a za nią znajdował się zbiornik oleju o pojemności 64 litrów. Z przodu kadłuba pokrycie metalowe ze stopów aluminium, a za kabiną pilota w górnej części kadłuba zastosowano pokrycie ze sklejki. Za fotelem pilota umieszczono także zbiornik paliwa o pojemności 318 litrów, nad którym umieszczono wyposażenie radiowe (ATR-5 i R 3109). Pod kadłubem można było podwiesić dodatkowy zbiornik paliwa, odrzucany w locie, o pojemności 318 litrów.
Usterzenie wolnonośne z metalowym pokryciem ze stopów aluminium. Stery wyważone masowo i aerodynamicznie.
Podwozie w układzie klasycznym. Chowane koła główne o średnicy 686 mm i skoku amortyzatora ok. 190 mm. Stałe kółko ogonowe o średnicy 280 mm i skoku amortyzatora 213 mm.
Uzbrojenie umieszczone w skrzydłach poza kręgiem śmigła. W każdym skrzydle zabudowano jedno działko kal. 20 mm oraz dwa karabiny maszynowe. Zapas amunicji wynosił po 1000 naboi do karabinu maszynowego oraz po 60 naboi do działka. Produkcję działek Hispano-Suiza HS 404 kalibru 20 mm uruchomiono w zakładach Harland Engineering w Melbourne. Naprowadzenie uzbrojenia na cel odbywało się za pomocą zabudowanego w kabinie celownika refleksyjnego.
Napęd zapewniał silnik gwiazdowy Pratt & Whitnej R-1830-S3C4-G „Twin Wasp” zaopatrzony w mechaniczną dwubiegową sprężarkę. Stosowano gaźnik typu Stromberg PD-12F2 z automatyczną regulacją składu mieszanki, zapłon zapewniały dwa iskrowniki typu Scintilla SF-141-3, a za rozruch odpowiadał rozrusznik bezwładnościowy Eclipse typu 463 model 7. Silnik napędzał trójłopatowe metalowe śmigło o stałej prędkości obrotowej typu Hamilton Standard 3E50 o średnicy 3353 mm.
