Historia konstrukcji:
Samolot wielozadaniowy opracowany w australijskich zakładach Commonwealth Aircraft Corporation w Fishermen’s Bend, Victoria. Była to kolejna wersja produkcyjna samolotu CA-1 „Wirraway”, który został poddany niewielkim modyfikacjom. Australijskie siły powietrzne RAAF zamówiły 32 maszyny seryjne (numery ewidencyjne od A20-103 do A20-134).
Użycie bojowe:
Część maszyn tego typu wykorzystano jako samoloty obserwacyjne do współpracy z wojskami lądowymi. W trakcie walk na Papui-Nowej Gwinei pod koniec 1942 roku doszło do uzyskania na tym typie do jedynego zwycięstwa powietrznego. 26 grudnia 1942 roku Pilot Officer John Archer (wraz z obserwatore Sergeant J. F. Coulston) z operującej z lotniska Popondetta jednostki 4 Squadron RAAF wykorzystując przewagę wysokości zaskoczył przelatujący na małej wysokości japoński myśliwiec Mitsubishi „Zero”. Oddana z obu skrzydłowych karabinów maszynowych seria spowodowała że maszyna przeciwnika uderzyła w morze.
Za ten sukces pilot otrzymał odznaczenie United States Silver Star które wręczył mu Brigadier General Ennis C. Whitehead, dowódca sił powietrznych tego regionu operacyjnego (ceremonia odbyła na się na początku 143 roku w Buna). Dodatkowo pilot otrzymał również medal Distinguished Flying Cross. Jego samolot o numerze ewidencyjnym A20-103 znajduje sie obecnie w Bradbury Aircraft Hall wchodzącego w skład Australian War Memorial.
Źródła:
Bill Gunston „Combat aircraft of World War II”, wyd. Tiger Books, 1990
Praca zbiorowa „Encyklopedia lotnictwa”, wyd. Debit, 1998
