Historia konstrukcji:
Półgąsienicowy ciągnik artyleryjski C4 P17 został opracowany w 1930 roku we francuskich zakładach Société Anonyme André Citroën w Paryżu. Układ półgąsienicowy z gumowo-metalową gąsienicą opracował propagator tego układu Adolphe Kégresse, który dysponował licznymi patentami w tej dziedzinie.
W chwili wybuchu Drugiej Wojny Światowej siły zbrojne Francji miały na stanie 1.442 egzemplarze.
Ciągniki tego typu początkowo holowały armaty polowe 75 mm Mle 1897, a następnie armaty przeciwpancerne 47 mm Mle 1937 APX, równocześnie transportując obsługę działa i podręczny zapas amunicji.
Dane techniczne:
| Masa: Ładowność: Przyczepa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Rozstaw gąsienic: Szerokość gąsienicy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: |
1.850 kg 700 kg 1.300 kg 4.380 x 1.690 x 2.090 mm, prześwit 250 mm 2.250 mm 1.230 mm 1.230 mm 225 mm silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 1.625 cm3, o mocy 30 KM przy 2.800 obr./min 3 biegi do przodu plus wsteczny, terenowy reduktor na drodze 32 km/h 38 litrów |
Opis konstrukcji:
Pojazd zbudowany w układzie półgąsienicowym. Zastosowano otwarte nadwozie załogi w układzie klasycznym (za silnikiem). Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Moduł gąsienicowy obejmuje 4 małe koła nośne w 2 wózkach (amortyzowane wspólnym półeliptycznym resorem piórowym) zblokowanych ramą, z umieszczonym z tyłu kołem napinającym. Z przodu znajdowało się koło napędowe. Przednie koła amortyzowane za pomocą półeliptycznych resorów piórowych. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 72 mm, skok tłoka 100 mm. Stosowano gaźnik typu Solex. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazuje napęd na przednie koła napędowe wózka gąsienicowego. Hydrauliczny układ hamulcowy działa na koła przedniej osi oraz koła napędowe gąsienic, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła napędowe gąsienic. Gąsienice gumowo-metalowe długości 4.055 mm, zawierające 50 elementów metalowych przymocowanych do gumowej taśmy, o wytrzymałości ok. 2.800-3.000 km przebiegu. Na przedniej osi stosowano opony rozmiaru 23×4,5.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze pojazdów otrzymały oznaczenie Zugkraftwagen Ci 301 (f).
