Historia konstrukcji:
Ciężki karabin maszynowy produkowany w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. Powstał on na bazie wcześniejszego modelu 6,5 mm Mitraljøse M/1898. W latach 1911-1914 wyprodukowano 54 egzemplarze.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
6,5 mm 6,5×55 Krag 13,3 kg 1.200 mm 600 mm (w tym część gwintowana 705 mm) tacka na 30 naboi 450 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię gazów wylotowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Ryglowanie zamka niesymetryczne za pomocą klina wahającego się w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm spustowy pozwalał wyłącznie na prowadzenie ognia ciągłego – spust znajdował się przed chwytem pistoletowym. Lufa wymienna, użebrowana dużym radiatorem, chłodzona powietrzem. Zasilanie amunicją lewostronne ze sztywnej metalowej taśmy. Pod lufą znajdował się rozkładany dwójnóg. Cała broń składała się łącznie z 78 elementów.
Amunicja:
Produkcją amunicji zajmowały się norweskie zakłady Raufoss Ammunisjonsfabrikk w Raufoss (obecnie znane jako Nammo AS – bicia na dnie łuski RA). Pakowana po 10 naboi w papierowe opakowanie, które było przewiązywane sznurkiem.
Zwykła 6,5 mm skarpe geværpatrone
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: |
10,1 g 700 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. W służbie niemieckiej amunicja ta otrzymała oznaczenie 6,5 mm Patrone 152 (n).
