Ciężki karabin maszynowy Gun, machine, cal. .30, Browning, M1919A4

Historia konstrukcji:
Ciężki karabin maszynowy M1919 został opracowany przez Johna Mosesa Browninga. Przyjęty na uzbrojenie armii USA w 1919 roku (później przyznano im indeks SNL A-6).

Wersje:

M1919A1 – model dedykowany dla pojazdów pancernych,

M1919A2 – model przeznaczony dla jednostek kawalerii,

M1919A4 – wersja przeznaczona dla piechoty, zaopatrzona w cięższą lufę oraz zmniejszono szybkostrzelność,

M1919A5 – czołgowy karabin maszynowy,

M1919A6 – lekki karabin maszynowy.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa własna:
Masa podstawy:
Długość całkowita:
Długość lufy:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
7,62 mm (0,3 cala)
7,62×63 (.30-06 Springfield)
14,06 kg
6,4 kg
1.044 mm
610 mm
taśma parciana na 250 nabojów
500 strz./min

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię krótkiego odrzutu lufy. Ryglowanie zamka pojedynczym wahliwym ryglem, poruszającym się  w suwadle prostopadle do osi przewodu lufy. Lufa chłodzona powietrzem z płaszczem, na całej długości zaopatrzonym w liczne otwory dla poprawienia chłodzenia. Wyciąg wahadłowy działa również jako wyrzutnik. Mechanizm spustowy umieszczony z tyłu komory zamkowej przed chwytem pistoletowym. Tylce z chwytem pistoletowym i osłabiaczem odrzutu. Podstawa trójnożna. Celownik ramkowy z muszką pryzmatyczną znajdująca się blisko wylotu lufy. Broń była osadzana na lekkiej podstawie trójnożnej typu M2.

Amunicja:

Zwykła Cartridge, Caliber .30, Ball, M1

Długość naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
11,2 g
793 m/s
maksymalna 5.500 jardów

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Pocisk miał zoptymalizowaną balistykę do strzelania na duże odległości.

Zwykła Cartridge, Caliber .30, Ball, M2

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
28,4 mm
26,96 g
9,8 g
835 m/s
maksymalna 3.450 jardów

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Amunicja opracowana w 1938 roku zoptymalizowana do prowadzenia płaskotorowego ognia na dystansie do 1.500 jardów.

Zwykła ze smugaczem Cartridge, Caliber .30, Tracer, M1

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
84,8 mm
36,8 mm
25,85 g
812 m/s

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem w którego dennej części umieszczono smugacz. Czubek pocisku oznaczony kolorem czerwonym.

Przeciwpancerna Cartridge, Caliber .30, Armour Piercing, M2

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
84,8 mm
35,6 mm
27,47 g
10,74 g
828 m/s
maksymalna 4.500 jardów

Amunicja używana do zwalczania celów chronionych lekkim pancerzem oraz umocnień polowych. Z odległości 100 jardów (91 m) pocisk przebijał płytę pancerną o grubości 4,2 cala (10,66 mm). Czubek pocisku oznaczony kolorem czarnym.

Ślepa Cartridge, Caliber .30, Blank, M1909

Długość naboju:
Masa naboju:
63,2 mm
14,13 g

Amunicja używana podczas szkolenia oraz do celów salutacyjnych. Łuska pozbawiona pocisku.

Testowa Cartridge, Caliber .30, Ball, High Pressure Test, M1

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
84,8 mm
31,2 mm
27,99 g

Amunicja używana dla testowania wytrzymałości lufy badanej broni, o zwiększonym ładunku miotającym.

Źródła:

Instrukcja FM 23-55 „Browning Machine Gun, Cal. .30, HB, M1919A4 ground”, 1940 r.

Instrukcja TM 9-2200 „Small Arms, Light Field Mortars and 20-mm Aircraft Guns”, 1943 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *