Działo kolejowe 305-мм железнодорожная установка ТМ-2-12

Działo kolejowe ТМ-2-12 kalibru 305 mm - platforma na stanowisku stałym
Działo kolejowe ТМ-2-12 kalibru 305 mm – platforma na stanowisku stałym

Historia konstrukcji:
Działo kolejowe ТМ-2-12 zostało zaprojektowane w 1932 roku w rosyjskim biurze projektowym CKB-19. Wykorzystano 305 mm armatę morską produkowaną w Zakładach Obuchowskich w Leningradzie (przy współpracy francuskiej firmy Canet) dla ciężkich okrętów cesarskiej Rosji (dodatkowe zmodernizowane działa zamówiono w 1914 roku w brytyjskiej firmie Vickers-Armstrong), którą posadowiono na specjalnej platformie z podczepianymi wózkami kolejowymi. Fabryka Nr 198 im. Marti w Nikołajewie wyprodukowała 6 egzemplarzy.

Zastosowanie:
Działa tego typu znalazły się w dwóch bateriach artylerii kolejowej Nr 7 i Nr 8. Stacjonowały na Dalekim Wschodzie w okolicach Władywostoku, głównej bazy radzieckiej Floty Oceanu Spokojnego. W sierpniu 1945 roku brały udział w walkach podczas radzieckiego uderzenia na japońskie oddziały stacjonujące w Mandżurii

Dane techniczne:

Kaliber:
Masa:
 
Wymiary:
Długość lufy:
 
Kąt ostrzału w elewacji:
Kąt ostrzału w azymucie:
Szybkostrzelność:
304,8 mm
całkowita 277.700 kg
lufy 42.834 kg
32.548 x ? x ? mm
12.192 mm
(w tym część gwintowana 9.611 mm)
od 0° do +50°

1,5 strz./min

Działo kolejowe ТМ-2-12 kalibru 305 mm
Działo kolejowe ТМ-2-12 kalibru 305 mm

Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana, zaopatrzona w 68 prawoskrętnych zwojów. Żywotność lufy wynosiła ok. 300 wystrzałów. Zastosowano zamek śrubowy.

Prędkość przemieszczania składu kolejowego do 45 km/h. Platforma kolejowa opierała się na czterech czteroosiowych wózkach jezdnych. Zastosowane łoże umożliwiało jedynie niewielkie kąty wychylenia lufy na boki więc do zmiany kierunku ostrzału wybierano tory kolejowe biegnące po łuku. Obsługa działa liczyła około 50 żołnierzy.

Do obrony baz morskich wykorzystywano także stałe stanowiska betonowe o wymiarach 16 x 16 x 3 m, które umożliwiały pełny ostrzał dookrężny.

Amunicja:

Przeciwpancerna Бронебойный снаряд образца 1911 года

Masa pocisku:
Masa materiału wybuchowego:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
470,9 kg
12,96 kg
125 kg
700 m/s
25.800 m

Pocisk morski wz. 1911 typu AP-HE, zaopatrzony w zapalnik denny.

Burząca Фугасный снаряд образца 1911 года

Masa pocisku:
Masa materiału wybuchowego:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
470,9 kg
61,7 kg
125 kg
700 m/s
25.800 m

Pocisk morski wz. 1911 typu HE, zaopatrzony w zapalnik denny.

Lekka burząca Легкий дальнобойный фугасный снаряд образца 1928 года

Masa pocisku:
Masa materiału wybuchowego:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
314 kg
55,2 kg
100 kg
823,5 m/s
29.260 m

Pocisk morski wz. 1928 typu HE, zaopatrzony w zapalnik denny. Został zaprojektowany dla uzyskania większego zasięgu ognia.

Co ciekawe w niemieckim katalogu zdobycznego uzbrojenia przyznano im oznaczenie 30,5 cm K (E) 625 (r), mimo że działa tego typu nie trafiły w ręce niemieckie.

Źródła:

Artykuł „Железнодорожные артиллерийские установки”, czasopismo „Военный парад” numer maj-czerwiec 1994 r.

А.Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003 r.

John Campbell, „Naval weapons of World War Two”, wyd. Naval Institute Press, 1985 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

В. И. Брагин „Пушки на релсах”, 2006 r.

Internet:

http://www.navweaps.com

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *