Historia konstrukcji:
Działo samobieżne przeciwlotnicze VPR2 zostało opracowane w 1930 roku we francuskich zakładach Automobiles Marius Berliet w Vénissieux.
Jedyny zbudowany prototyp brał udział w obronie Tulonu.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zasięg: |
4 osoby 4.500 kg 4.800 x 1.940 x 2.300 mm 1.820 + 1.750 mm silnik 6-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 2.736 cm3, typu MLSB o mocy 42 KM 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 53 km/h 120 litrów na drodze 300 km |
Opis konstrukcji:
Zastosowano specjalne otwarte nadwozie umieszczone na stalowej ramie nośnej. Koła rozmieszczone w jednakowych odstępach (na środkowej osi zdwojone). Zawieszenie kół na sztywnych osiach amortyzowanych półeliptycznymi resorami piórowymi. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Mechaniczny układ hamulcowy działa na wszystkie koła, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne.
Uzbrojenie pojazdu stanowi podwójny najcięższy karabin maszynowy 13,2 mm Hotchkiss wz. 1930 na podstawie R3, która została umieszczona na dużej obrotowej platformie. Zapas amunicji obejmuje 1.440 naboi bezpośrednio na platformie i kolejne 2.500 naboi w zasobnikach pod nią.
