Historia konstrukcji:
Działo samobieżne przeciwlotnicze na podwoziu samochodu terenowego typu P19 zostało opracowane w 1932 roku na zamówienie Chile we francuskich zakładach Société Anonyme André Citroën w Paryżu.
Dane techniczne:
| Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Rozstaw gąsienic: Szerokość gąsienic: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zasięg: |
2.600 kg 4.700 x 1.700 x ? mm 2.600 mm 1.340 mm 1.340 mm 225 mm silnik 6-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 2.442 cm3, o mocy 42 KM przy 2.800 obr./min 3 biegi do przodu plus wsteczny, terenowy reduktor na drodze 46 km/h na drodze ok. 350 km |
Opis konstrukcji:
Pojazd zbudowany w układzie półgąsienicowym. Zastosowano otwarte nadwozie załogi w układzie klasycznym (za silnikiem). Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Przednie koła i wózek gąsienicowy są amortyzowane za pomocą półeliptycznych resorów piórowych.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 72 mm, skok tłoka 100 mm. Gaźnik typu Solex. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazywał napęd na koła napędowe gąsienic. Stosowano koła rozmiaru 32 x 4,5. Gąsienice gumowo-metalowe długości 4.055 mm – zawierające 50 elementów metalowych przymocowanych do gumowej taśmy.
Uzbrojenie pojazdu stanowi podwójny najcięższy karabin maszynowy 13,2 mm Hotchkiss wz. 1930 umieszczony na morskiej podstawie R4 SM.
