Historia konstrukcji:
Granat ręczny opracowany w Holandii w 1917 roku. Po przeprowadzeniu testów porównawczych z modelami niemieckimi podjęto decyzję o masowej produkcji podjętej w 1920 roku w arsenale Staatsbedrijf der Artillerie Inrichtingen A/D w Hemburgu. Granaty produkowane do 1937 roku miały kolor czarny, a następnie malowano je na zielono. Do niemieckiej agresji w 1940 roku wyprodukowano ok. pół miliona egzemplarzy.
Koszt produkcji jednego granatu wynosił 1,10 guldena plus zapalnik 0,25 guldena. Na 1 stycznia 1939 roku armia holenderska miała na stanie 340 tysięcy granatów tego typu.
Dane techniczne:
| Masa: Masa materiału wybuchowego: Wysokość: Średnica: |
670 g 65 g TNT 115-122 mm 56 mm |
Opis konstrukcji:
Korpus odlany z żeliwa był prefabrykowany od wewnętrznej strony licznymi nacięciami dla zwiększenia fragmentaryzacji podczas wybuchu ładunku materiału wybuchowego w postaci trotylu (TNT). Do detonacji granatu stosowano zapalnik czasowy No. 12 o zwłoce wynoszącej ok. 3,4 sekundy (między 3 a 3,8 sekundy).
Na czas transportu granaty ładowane w drewniane skrzynki mieszczące po 27 egzemplarzy (o masie 26,2 kg i wymiarach 586x366x209 mm).
Wersja szkolna wypełniona piaskiem nosiła oznaczenie Halfscherpe eihandgranaat No. 1 i wyróżniał ją żółty pasek umieszczony w górnej części korpusu. Wykorzystywał on standardowy zapalnik. Do ćwiczeń w rzucie wykorzystywano atrapę granatu pomalowaną jednolicie na czerwono.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie Handgranate 312 (h).
