Historia konstrukcji:
Haubica polowa opracowana przez kapitana Sverre Selmera i produkowana w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. Wykorzystano elementy konstrukcji i doświadczenia z eksploatacji wcześniejszego modelu haubicy. Wyprodukowano 8 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Wymiary: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
120 mm 120x141R na stanowisku 2375 kg z zamkiem 598 kg 8.260 x 1.200 mm z zamkiem 2.400 mm (w tym cześć gwintowana 1.834,5 mm) od -5° do +43° 54° 4 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana o 36 prawoskrętnych zwojach (gwint progresywny). Zastosowano półautomatyczny zamek klinowy o ruchu poziomym. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą. Przyrządy celownicze i naprowadzania umieszczono po lewej stronie lufy. Działo zaopatrzone w tarczę ochronną. Łoże dolne dwuogonowe, rozstawne, zakończone lemieszami. Zawieszenie dostosowane do trakcji motorowej.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania o zmiennym ładunku miotającym (5 ładunków).
Odłamkowo-burząca 12 cm Sprenggranat
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
20,4 kg od 300 do 450 m/s od 6.300 do 10.300 m |
Pocisk typu HE z głowicowym zapalnikiem uderzeniowym.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 12 cm le.F.H. 376 (n).
