Historia konstrukcji:
Bagnet S 133 (i) był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany we Włoszech. Przyjęty na uzbrojenie włoskich sił zbrojnych pod oznaczeniem Sciabola-baionetta mod. 91 T.S.. Używany także w siłach zbrojnych Jugosławii.
Przejęty w dużych ilościach przez siły zbrojne Niemiec po zajęciu Jugosławii w 1941 roku i Włoch w 1943 roku.
Stosowany wraz z karabinkiem K 410 (i) oraz karabinkiem K 416 (j).
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Szerokość głowni: Grubość głowni: |
z pochwą i żabką ok. 500 g, sam bagnet ok. 330 g ok. 420 mm ok. 300 mm ok. 22 mm ok. 5 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię jednosieczną, z fałszywym ostrzem. Jelec zaopatrzony w pierścień do osadzenia na lufie karabinu. Okładziny rękojeści drewniane, mocowane 2 nitami do trzpienia. Pochwa blaszana, mocowana do pasa za pomocą skórzanej żabki.
