Historia konstrukcji:
Maczeta Mk. I była używana przez siły zbrojne Australii.
Została Opracowana w Australii. Walki w gęstej dżungli wykazały potrzebę posiadania środka umożliwiającego przedzieranie się przez gęstwinę tropikalnej roślinności, który miał równocześnie zachować możliwość stosowania jako bagnet. Pierwszym odbiorcą nowej broni miały być oddziały spadochroniarzy, co spowodowało nadanie nazwy Parachutist’s Bayonet Mk. I. W późniejszym okresie uznano, że bron trafi na uzbrojenie wszystkich oddziałów walczących w dżungli, co spowodowało zmianę nazwy broni na Machete Mk. I.
Maczetę poddano próbom wojskowym i przyjęto na uzbrojenie 3 kwietnia 1944 roku. Produkowane seryjnie w australijskich zakładach Small Arms Factory w Orange (New South Wales). Pierwsze zamówienie opiewało na 1.300 egzemplarzy (numery seryjne od 3001 wzwyż), a 24 stycznia 1944 roku podwyższono je do 3.411 egzemplarzy. 13 marca 1944 roku zamówiono także 2.472 pokrowce do ich przenoszenia na pasie żołnierzy.
Po wojnie, w 1946 roku, złożono zamówienie na konwersję 2.250 egzemplarzy na model Mk. II, który otrzymał zmodyfikowaną rękojeść.
Dane techniczne:
| Masa: Długość całkowita: Długość głowni: Szerokość głowni: Średnica obsady: |
ok. 600 g ok. 406 mm (16 cali) ok. 285 mm ok. 51 mm (2 cale) 16,5 mm |
Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię jednosieczną, oksydowaną na niebiesko. Do przenoszenia stosowano brezentowy pokrowiec typu Sheath, Machete Bayonet, Mk. I.
