Historia konstrukcji:
Ciężki karabin maszynowy 6,5 mm Schwarzlose M.1907/12 opracował w 1902 roku niemiecki konstruktor Andreas Wilhelm Schwarzlose. Od 1905 roku produkowany seryjnie w austro-węgierskich zakładach Österreichische Waffenfabriks Gesellschaft (OEWG) w Steyr. Po modyfikacji przyjęty na uzbrojenie sil zbrojnych Austro-Węgier pod oznaczeniem Schwarzlose M. 07/12.
Siły zbrojne Grecji posiadały 230 egzemplarzy używanych w jednostkach fortecznych dostosowanych do standardowej greckiej amunicji karabinowej kalibru 6,5 mm.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: |
6,5 mm 65×54 |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię odrzutu zamka półswobodnego. W tej sytuacji potrzebne było zwiększenie masy zamka i zastosowanie systemu kolankowych dźwigni, które działają opóźniająco do momentu aż ciśnienie gazów prochowych spadnie do bezpiecznego poziomu. Ponieważ takie rozwiązanie przy silnym naboju karabinowym znacznie ograniczyłoby szybkostrzelność teoretyczną, konieczne było więc dodatkowe skrócenie lufy. Odbiło się to na zasięgu efektywnym (nie więcej jak 1000 metrów) i zmniejszyło prędkość wylotową pocisku. Lufa gwintowana o 4 prawoskrętnych bruzdach przy małej intensywności ognia pozwalała na oddanie do 20.000 strzałów, natomiast przy intensywnym ogniu spada o połowę. Zapas wody w chłodnicy pozwala na oddanie około 3.000 strzałów. Zaleca się uzupełniać ubytki wody co 500 strzałów (2 pełne taśmy nabojowe), a w zimie mieszać wódę z gliceryną lub w razie jej braku z rozczynem soli albo alkoholu.
Podawanie amunicji zapewniał dość skomplikowany w produkcji donośnik, w postaci bębenka wykonującego ruch obrotowy, a napędzany ruchem zamka. Jego trzon wyjmował naboje z taśmy i jednocześnie wprowadzał je do komory nabojowej. Do zasilania przewidziano taśmę parcianą, wzmacnianą mosiężnymi blaszkami, mieszczącą 250 naboi. Mechanizm dosyłania naboi miał wbudowaną na stałe w pokrywę komory zamkowej olejarkę, dozującą za pomocą prostej pompki po jednej kropli oliwy przy każdym ładowaniu naboju. Zapas oliwy w zbiorniczku pozwala na oddanie około 4.500 strzałów. Chłodnica mieściła 4,5 l wody (w zimie mieszanka 4 litrów wody i 0,5 litra gliceryny), natomiast olejarka 0,27 l oliwy.
Zastosowana trójnożna podstawa była o tyle ciekawa, że można ją było ustawiać pod różnym kątem rozstawu nóg, co pozwalało uzyskać różną wysokość linii ognia – pozycje: leżąca, klęcząca i siedząca. Nóżki podstawy zakończone są ostrogami dla lepszego zakotwiczenia w ziemi.
Amunicja:
Naboje produkowano w greckich zakładach Εταιρεία Ελληνικού Πυριτιδοποιείου και Καλυκοποιείου (EPK) w Atenach.
Zwykła
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
77,1-77,5 mm 11,43-11,46 mm 10,25-10,50 g 2,5 g 745 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
