Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny M1911A1 był używany przez siły zbrojne USA.
Zaprojektował go John Moses Browning. Produkcję seryjną podjęły amerykańskie zakłady Colt’s Patent Fire Arms Manufacturing Co. w Hartford, stan Connecticut. Przyjęty na uzbrojenie amerykańskich sił zbrojnych 29 marca 1911 roku (w późniejszym okresie otrzymał indeks SNL B-6). Złożone 24 kwietnia 1911 roku pierwsze zamówienie zakładało dostawę 31.344 egzemplarzy.
Podczas Pierwszej Wojny Światowej do produkcji realizowanej równoległe przez państwowy arsenał Springfield Armory (firma Colt miała zagwarantowane otrzymywanie zamówień na 2/3 zapotrzebowania wojska) włączyły się także prywatne zakłady Remington Arms i Winchester Repeating Arms Co. (ze względu na zaangażowanie w inne projekty ostatecznie nie powstał tam ani jeden kompletny pistolet). Cena jednostkowa wynosiła 16 USD.
W 1921 roku konstrukcja broni została nieznacznie zmodyfikowana (udoskonalono przyrządy celownicze poszerzając szczerbinkę i muszkę oraz dodano wycięcia w szkielecie dla dogodniejszego dostępu do skróconego języka spustowego osobom o krótkich palcach) i od 1926 roku nowy model został wprowadzony do służby pod oznaczeniem Automatic Pistol, Caliber .45, M1911A1. Do 1941 roku wyprodukowano 56.732 egzemplarzy nowego modelu, natomiast w latach 1942-1945 na potrzeby toczącej się wojny wyprodukowano 1.936.880 egzemplarzy.
Produkcja seryjna:
– Colt’s Patent Fire Arms Manufacturing Co. w Hartford, stan Connecticut – wyprodukowano 628.808 egzemplarzy,
– Springfield Armory w Springfield, stan Massachusetts – wyprodukowano 25.767 egzemplarzy,
– Ithaca Gun Co. w Ithaca, stan New York – wyprodukowano 335.466 egzemplarzy,
– Remington Arms-Union Metallic Cartridge Co. w Bridgeport, stan Connecticut – wyprodukowano 21.677 egzemplarzy,
– Remington Rand “C” Division w Syracuse, stan New York – wyprodukowano 877.751 egzemplarzy,
– Union Switch & Signal w Swissvale, stan Pennsylvania – wyprodukowano 55.000 egzemplarzy,
– Singer Manufacturing Co. w Elizabeth, stan New Jersey – zamówiono 500 egzemplarzy w ramach testowego kontraktu Educational Order W-ORD-396 z 1940 roku. Firma zadecydowała o skierowaniu swojego wysiłku zbrojeniowego na inne wyposażenie wojskowe, natomiast przygotowane materiały i oprzyrządowanie produkcyjne przekazano do innych zakładów.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa własna: Długość całkowita: Wysokość: Szerokość: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
11,25 mm 11,25×23 (.45 ACP) bez magazynka 1.035 g, z pełnym magazynkiem 1.253 g 217 mm 140 mm 32 mm 127 mm 165 mm magazynek na 7 naboi praktyczna 14 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy, z ryglowaniem zamka za pomocą dwóch występów na górnej powierzchni lufy, wchodzących w odpowiednie opory ryglowe w zamku. Tylna część lufy związana z komorą zamkową za pomocą łącznika na 2 osiach poziomych, z których jedna jest nieruchoma. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 lewoskrętnych bruzd o skoku 406 mm. Mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Mechanizm spustowy z przerywaczem, bez mechanizmu samonapinania (SA – Single Action). Samoczynny bezpiecznik chwytowy (umieszczony w tylnej części rękojeści, wciskany przy mocnym ujęciu broni przez strzelca) uzupełnia nastawny bezpiecznik skrzydełkowy (umieszczony po lewej stronie szkieletu) oraz ustawienie zewnętrznego kurka na zębie bezpieczeństwa, blokującym częściowo napięty kurek.
Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Pusty magazynek ma masę 71 g, natomiast załadowany 218 g. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.
Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.
Broń składa się z 42 części i podzespołów. Początkowo metalowe elementy były oksydowane na kolor niebieski, a potem parkeryzowane na kolor ciemnoszary. Okładziny rękojeści drewniane lub z tworzywa sztucznego (zaakceptowane 5 października 1939 roku).
Amunicja:
Początkowo stosowano łuski mosiężne o masie 5,64 g, a następnie stalowe o masie 5,05 g, długości 22,81 mm i średnicy kryzy 12,02 mm.
Naboje pakowano po 20 sztuk w kartonowe opakowania, 5 opakowań w pudełka mieszczące 100 naboi, a 20 pudełek w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 2.000 naboi (wymiary 418 x 322 x 190 mm).
Zwykła Cartridge, Ball, Caliber .45, M1911
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
32,38 mm 17,27 mm 20,08 g 14,96-15,16 g 0,32 g 244 m/s praktyczna 50 jardów = 45,7 metrów |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
Zwykła ze smugaczem Cartridge, tracer, caliber .45, M26
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
32,38 mm 17,27 mm 18,85 g 13,48 g 0,39 g ? m/s praktyczna 50 jardów = 45,7 metrów |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem i smugaczem w części dennej. Dla łatwej identyfikacji pocisk z czubkiem w kolorze czerwonym.
Ślepa Cartridge, Blank, Caliber .45, M1
| Długość naboju: Masa naboju: Masa ładunku miotającego: |
28,2 mm 7,97 g 0,39 g |
Używane do celów szkoleniowych naboje pozbawione pocisku.
Atrapa Cartridge, Dummy, Caliber .45, M1921
| Długość naboju: Masa naboju: |
32,38 mm 20,28 g |
Amunicja używana do celów szkoleniowych. Dla łatwej identyfikacji na obwodzie łuski znajdowały się otwory, brak spłonki w części dennej.
Testowa Cartridge, High Pressure Test, Caliber .45, M1
| Długość naboju: Masa naboju: Masa ładunku miotającego: |
32,38 mm 21,18 g 0,45 g |
Amunicja używana dla testowania wytrzymałości lufy badanej broni, o zwiększonym ładunku miotającym.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Pistole 660 (a).
