Historia konstrukcji:
Kabel telegraficzny stosowany przez wojska łączności Niemiec.

Opis konstrukcji:
Kabel typu FFK składa się z dwóch par przewodów wzajemnie od siebie izolowanych (nazywanych Stamm 1 oraz Stamm 2), umieszczonych w powłoce z wulkanizowanej gumy. Na bęben nakręcano 250-metrowe odcinki kabla o masie ok. 65 kg lub duże szpule o masie 180 kg.

Dla zwiększenia zasięgu transmisji odcinki kabla tego typu są łączone za pomocą specjalnych złącz Pupinspule zaopatrzonych w cewki Puppina.

Ze względu na dużą masę był rozwijany z lekkich pojazdów jak np. Sd.Kfz. 2 Kettenkrad lub z jednoosiowej przyczepy Sd.Ah. 25.

Źródła:

Instrukcja D 731/5 „Merkblatt für Anhänger für Ff-Kabel (Sd. Ah. 25) Muster I und II”, 1942 r.

Instrukcja D 749 „Merkblatt für das Feldfernkabel (FF-Kabel)”, 1941 r.

Instrukcja D 7376/5 „Das Führungsfernkabel”, 1943 r.

Instrukcja H.Dv. 421/3a (L.Dv. 419/3a) „Ausbildungsvorschrift für die Nachrichtentruppe (A.V.N.) Heft 3a: Feldkabelbau”, 1936 r.

Instrukcja H.Dv. 421/3b (L.Dv. 419/3b) „Ausbildungsvorschrift für die Nachrichtentruppe (A.V.N.) Heft 3b: Feldfernkabelbau (Entwurf)”, 1937 r.