Historia konstrukcji:
Aparat centralny Kdo.Ger. 40 był używany przez siły zbrojne Niemiec.

Został opracowany w 1937 roku w niemieckich zakładach Zeiss-Ikon A.G. w Dresden (pol. Drezno).

Z aparatem tego typu współpracowały następujące działa:

armata przeciwlotnicza 8,8 cm Flak 18

armata przeciwlotnicza 8,8 cm Flak 36

armata przeciwlotnicza 8,8 cm Flak 37

armata przeciwlotnicza 8,8 cm Flak 41

armata przeciwlotnicza 10,5 cm Flak 38

armata przeciwlotnicza 10,5 cm Flak 39

armata przeciwlotnicza 12,8 cm Flak 40

Dane techniczne:

Opis konstrukcji:
Dane o odległości i wysokości celu są odbierane z zamocowanego na górnej pokrywie stereoskopowego dalmierza Em 4m R 40 o bazie optycznej 4 m.

Aparat wyliczał parametry potrzebne do naprowadzania dział artylerii przeciwlotniczej (kierunek i kąt podniesienia lufy oraz nastawa zapalnika czasowego), które były transmitowane bezpośrednio do dział za pomocą 108-żyłowego kabla. Obsługa liczy 5 osób, a na czas transportu umieszczany jest na jednoosiowym podwoziu Sd.Anh. 52 (zdemontowany dalmierz transportowany jest wewnątrz holującego pojazdu w ochronnym futerale). Zasilanie generator 50 V 1,5 kW lub połączone szeregowo 3 akumulatory 12 V.

Źródła:

Instrukcja D. (Luft) T. 1408 „Richtlinien für den Einsatz von Funkmeßgeräten (Flak), und die Zusammenarbeit mit schweren schweren Flakbatterien und Flakscheinwerfern”, 1941 r.

Instrukcja L.Dv. 400/4b „Ausbildungsvorschriften für die Flakartillerie (A.V. Flak). Einzelausbildung. Heft 4b: Ausbildung am Kommandogerät 40”, 1941 r.

Instrukcja L.Dv. 400/20,IV „Ausbildungsvorschriften für die Flakartillerie (A.V. Flak). Einzelausbildung. Heft 20: Aufnahme- und Auswertevorschrift. Teil IV:

Aufschreibungen, Auswertung und Beurteilung von Schießen und optischen Erprobungen mit Kommandogerät 40”, 1942 r.

Instrukcja L.Dv.T. 1352/1 „Kommandogerät 40. Teil 1: Beschreibung, Theorie und Arbeitsweise”, 1941 r.

Instrukcja L.Dv.T. 1352/2 „Kommandogerät 40. Teil 2: Behandeln, Prüfen und Instandsetzen”, 1943 r.