| Załoga: | 5 osób |
| Masa: | 43000 kg |
| Wymiary: | 6900 x 3250 x 2040 mm, prześwit 450 mm |
| Szerokość gąsienic: | 700 mm |
| Jednostka napędowa: | silnik 12-cyl. w układzie V, wysokoprężny, |
| chłodzony cieczą, pojemność 38880 cm3, | |
| typu W-2K o mocy 600 KM przy 2000 obr./min | |
| Prędkość maksymalna: | 43 km/h |
| Zasięg: | na drodze 250 km |
| Uzbrojenie: | miotacz ognia ATO-42, |
| armata K20 kal. 45 mm z zapasem 114 naboi, | |
| 2 lub 3 karabiny maszynowe DT kal. 7,62 mm | |
| z zapasem 3000 naboi | |
| Opancerzenie: | od 20 do 95 mm |
Historia konstrukcji:
Czołgowy miotacz ognia opracowany w 1943 roku w radzieckiej Fabryce Nr 174 im. K. Woroszyłowa z Leningradu. Dla zmniejszenia masy pojazdu prototypowy pojazd KW-8S (Obiekt 238) zbudowano na bazie czołgu ciężkiego KW-1S. Do końca 1943 roku wyprodukowano 35 egzemplarzy.
Opis konstrukcji:
W konstrukcji czołgowego miotacza ognia wykorzystano kompletny kadłub i zawieszenie czołgu ciężkiego KW-1S. Pojazd wyposażono w zabudowany w wieży (w miejscu sprzężonego czołgowego karabinu maszynowego DT) miotacz ognia ATO-42. Zapas cieczy zapalającej wynosił 600 litrów (2 zbiorniki zabudowane w kadłubie), który z wykorzystaniem pirotechnicznych naboi pozwalał na oddanie 60 strzałów. Zabudowanie miotacza wymusiło zmianę uzbrojenia artyleryjskiego na mniejszą 45 mm armatę czołgową K20, którą odpowiednio obudowano aby wyglądała na standardową armatę kalibru 76 mm. Uzbrojenie uzupełniały czołgowe karabiny maszynowe DT: kadłubowy, w niszy tylnej części wieży oraz ewentualnie przeciwlotniczy mocowany nad włazem dowódcy.
Źródła:
„Oгнеметные танки Второй Мировой Войны”, seria Бронеколлекця, 2005
„Танковые войска РККА во Второй мировой войне. Средне и огнометные танки”, seria Танкомастер, numer 7-8/06
Valerij P. Panow, Jacek Solarz „Czołgi sowieckie 1939-1945”, wyd. Militaria, 1996
Internet:
http://www.bronetehnika.narod.ru/
http://www.arrows.newmail.ru/firetank/firetank.htm
