Historia konstrukcji:
Ponieważ wybór zamków bombowych dla sił powietrznych Holandii był bardzo opóźniony (holenderskie zamki Van Heijst konkurowały z niemieckimi zamkami elektromagnetycznymi Heber – już po wybuchu wojny wybrano zakup licencji konstrukcji niemieckiej) więc także program wdrożenia nowych modeli bomb (o masie 200 kg oraz 300 kg) napotkał duże problemy. W tej sytuacji jedyne holenderskie samoloty bombowe Fokker T.V zostały zaopatrzone w stare wyrzutniki bombowe zakupione wiele lat temu dla samolotów komunikacyjnych linii lotniczych KLM aby mogły służyć jako pomocnicze bombowce. Na wyrzutnikach tych można było podwieszać jedynie bomby burzące 50 kg oraz 100 kg. Samoloty bombowe Douglas 8A-3N nie doczekały się finalizacji zakupu bomb amerykańskich i przewidziano dla nich niewielki zapas bomb o masie 50 kg. Samoloty rozpoznawcze Fokker C.V mogły przenosić lekkie bomby o masie 25 kg oraz 50 kg.

Wagomiary:
zapalające Brandbommen van 1 kg
odłamkowe Scherfbommen van 8 kg oraz Scherfbommen van 25 kg
burzące Mijnbommen van 50 kg oraz Mijnbommen van 100 kg