Historia konstrukcji:
Samolot turystyczny Model 24 został opracowany w 1930 roku w amerykańskich zakładach Fairchild Airplane Manufacturing Corporation z Farmingdale (Nowy Jork) jako powiększona wersja Modelu 22. Prototyp został oblatany w 1932 roku. Produkcją zajmowała się wchodząca w skład koncernu Fairchild fabryka Krieder-Reisner Aircraft z Hagerstown (Maryland).
W 1938 roku Tajlandia zakupiła 3 maszyny w wersji 24J, a w 1940 roku dalsze 10 maszyn w wersji 24W-40 (cena jednostkowa wersji cywilnej wynosiła wówczas 6.500 dolarów amerykańskich). Otrzymały one oznaczenie Bin Tit Taw 1, czyli Samolot Komunikacyjny Typ 1.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
1 pilot plus 3 pasażerów 732 kg 1.162 kg 11,07 m 7,24 m 2,32 m 17,96 m2 1 silnik 7-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Warner R-500 „Super Scarab” o mocy 145 KM przy 2.050 obr./min 212 km/h 4.785 m 1.030 km brak |
Opis konstrukcji:
Samolot jednosilnikowy zbudowany w układzie zastrzałowego górnopłata, ze stałym podwoziem w układzie klasycznym i zakrytą kabiną pasażerską.
Silnik o pojemności 8,19 l zasilany 73-oktanową benzyną poprzez 2 gaźniki typu Stromberg. Masa suchego silnika wynosiła 305 kg, a średnica 36,5 cala (927,1 mm). Poprzez reduktor silnik napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku.
