Historia konstrukcji:
Samolot szkolno-treningowy opracowany w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie. Prototyp został oblatany 1 listopada 1937 roku przez pilota doświadczalnego Hidde Leegstra.
Samolot zamówiony na potrzeby holenderskiego lotnictwa morskiego Marine Luchtvaartdienst (MLD). Wersja ta otrzymała jako napęd amerykańskie silniki Menasco B-6 „Buccaneer”. Pierwotne zamówienie 27 egzemplarzy zostało zredukowane do 15 egzemplarzy (numery ewidencyjne od S-20 do S-34).
Następnie zostały złożone dwa zamówienia po 20 samolotów dla sił powietrznych armii Luchtvaartafdeeling (LVA). Wyprodukowano jedynie 19 maszyn seryjnych: 1. Seria otrzymała numery ewidencyjne od 31 do 50 (ostatni nie został do wybuchu wojny ukończony), a dla 2. serii przewidziano numery ewidencyjne od 51 do 70.
Dane techniczne wersji dla lotnictwa LVA:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 694 kg 973 kg 9,55 m 7,65 m 2,90 m 23,00 m2 1 silnik 7-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Armstrong Siddeley „Genet Major” IA o mocy maksymalnej 165 KM 185 km/h 4500 m 750 km brak |
Dane techniczne wersji dla lotnictwa morskiego MLD:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 690 kg 975 kg 9,55 m 7,80 m 2,80 m 23,00 m2 1 silnik 6-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony powietrzem, typu Menasco B-6 „Buccaneer” o mocy maksymalnej 165 KM 190 km/h 4200 m 650 km brak |
Opis konstrukcji:
dwumiejscowym zastrzałowym dwupłatem z odkrytymi kabinami załogi i stałym trójkołowym podwoziem z kółkiem ogonowym. Samolot miał typową dla firmy Fokker mieszaną konstrukcję. Kadłub tworzyła kratownica z rur stalowych, kryta głównie płótnem i częściowo blachą duralową. Skrzydła miały konstrukcję drewnianą, krytą płótnem, z krawędzią natarcia (do przedniego dźwigara) wzmocnioną wyprofilowaną sklejką. Lotki znajdowały się zarówno na górnym, jak i na dolnym płacie. Usterzenie miało konstrukcję metalową, krytą w całości płótnem.
Produkcję silników „Genet Major” dla LVA uruchomiły duńskie zakłady Kromhout Motorenfabriek z Amsterdamu. Opóźnienia spowodowały że 12 maszyn otrzymało silniki zakupione i wyremontowane w Wielkiej Brytanii.
