Samolot myśliwski VL „Humu”

Samolot myśliwski VL „Humu”
Samolot myśliwski VL „Humu”

Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski „Humu” (pol. wir) został opracowany w fińskich zakładach Valtion Lentokonetehdas (VL) w Tampere. Powstał na bazie konstrukcji używanego przez fińskie siły zbrojne amerykańskiego samolotu myśliwskiego Brewster Model 239. W zespole projektowym zostali zebrani czołowi fińscy konstruktorzy lotniczy: Torsti R. Verkkola, Arvo Ylinen oraz Martii Vainio.

Dla przetestowania opracowanych drewnianych skrzydeł przebudowano samolot myśliwski Brewster Model 239 (numer ewidencyjny BW-392), który niestety został rozbity podczas prób w locie 5 czerwca 1943 roku (pilot M. Alho poniósł śmierć na miejscu). Pierwotne zamówienie z października 1942 roku na dostawę 90 maszyn zostało najpierw zredukowane do 60 egzemplarzy, a 17 czerwca 1944 roku anulowano cały program poprzestając na prototypie, który został oblatany dopiero 8 sierpnia 1944 roku (numer ewidencyjny HM-671). Po wylataniu niespełna 20 godzin samolot ten został 28 marca 1945 roku spisany ze stanu fińskich sił powietrznych. Aktualnie jest on eksponatem fińskiego muzeum Keski-Suomen Ilmailumuseo w Tikkakoski.

Dane techniczne:

Załoga:
Masa:
 
Rozpiętość:
Długość:
Wysokość:
Powierzchnia nośna:
Jednostka napędowa:
 
 
 
Prędkość maksymalna:
Prędkość wznoszenia:
Pułap:
Zasięg:
Uzbrojenie:
1 osoba
własna 2.050 kg,
startowa 2.895 kg
10,67 m
7,94 m
3,66 m
19,41 m²
1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy,
chłodzony powietrzem, doładowany,
typu Szwiecow M-63
o mocy 1.100 KM przy 2.300 obr./min
430 km/h na wysokości 4.600 m
13,3 m/s (5 minut na 4.000 m)
8.000 m
980 km
2 km VKT 12,70 LKk/42 kal. 12,7 mm

Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy średniopłat o konstrukcji mieszanej. Metalowy kadłub oraz skrzydła konstrukcji drewnianej. Zastosowano chowane w locie podwozie w układzie klasycznym.

Umieszczony w osłonie NACA silnik poprzez reduktor napędzał trójłopatowe metalowe śmigło typu Hamilton Standard o stałej prędkości obrotowej i średnicy 2.750 mm.

Uzbrojenie stałe stanowiły 2 fińskie karabiny maszynowe VKT 12,70 LKk/42, ulokowane między silnikiem a kabiną pilota, które strzelały przez krąg śmigła z wykorzystaniem synchronizatora.

Źródła:

Praca zbiorowa „Encyklopedia lotnictwa”, wyd. Debit, 1998 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *