Historia konstrukcji:
Samolot bliskiego rozpoznania opracowany w 1936 roku w holenderskich zakładach N.V. Koolhoven Vliegtuigen w Waalhaven. Głównym konstruktorem był Frederick (Frits) Koolhoven. Prototyp został oblatany 9 lutego 1937 roku (numer seryjny 5201, cywilny numer rejestracyjny PH-AMZ). Ze względu na zbyt małą sztywność dolnego płata 11 sierpnia 1937 roku został on rozbity podczas pokazu dla sił powietrznych w Soesterberg (śmierc ponieśli pilot Baumann oraz mechanik Maan).
Pomimo wypadku zapadła decyzja o budowie 5 maszyn seryjnych (numery seryjne od 5202 do 5206), które zaoferowano holenderskim siłom zbrojnym oraz na eksport.
W 1939 roku 2 samoloty (numery rejestracyjne PH-ASW oraz PH-ASX) zakupił szwedzki przedsiębiorca Carl Gustav von Rosen po czym trafiły do sił zbrojnych Finlandii walczących z ZSRR (otrzymały oznaczenia kodowe KO-129 oraz KO-130).
Rosnące zagrożenie wybuchem wojny pozwoliły na uzyskanie pod koniec 1939 roku zamówienia na 36 egzemplarzy (zmodernizowanej wersji F.K. 59?), których producent nie zdążył już wykonać.
Na terenie zakładów pozostały 3 samoloty (cywilne numery rejestracyjne PH-ASY, PH-ASZ, PH-ATA) które zostały zniszczone podczas niemieckiego nalotu 10 maja 1940 roku.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 1.650 kg 2.480 kg 9,80 m 8,30 m 3,30 m 28,40 m2 1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, Bristol „Mercury” VII o mocy 830 KM 382 km/h na wysokości 4.000 m 9 m/s 9.800 m 1.130 km 3 km FN-Browning M.36, 150 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat z zakrytymi kabinami załogi i stałym podwoziem.
Uzbrojenie stanowiły 2 stałe karabiny maszynowe pilota zabudowane w górnym płacie i 1 ruchomy karabin maszynowy zamontowany w kabinie obserwatora.
