Samolot myśliwski PZL P.24 F oraz P.24 G
Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski P.24 zaprojektował zespół pod kierownictwem inż. Wsiewołoda Jakimiuka z polskich zakładów PZL w Warszawie. Prototyp został oblatany 24 maja 1933 roku. Był budowany wyłącznie na eksport.
Umowa na zakup 36 samolotów (30 w wersji F i 6 w wersji G) została podpisana 31 października 1936 roku. Kontrakt o wartości 6.409.500 zł został zrealizowany na początku 1938 roku (maszyny otrzymały numery ewidencyjne od Δ101 do Δ136).
Zastosowanie:
Po tym jak jeden myśliwiec rozbił się w maju 1939 roku, w momencie włoskiego ataku 28 października 1940 roku pozostałe 35 samolotów tego typu stanowiło uzbrojenie 21, 22 oraz 23 dywizjonu myśliwskiego (21. Mira, 22. Mira, 23. Mira).
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
1 osoba 1.329 kg 1.915 kg 10,71 m 7,81 m 2,69 m 16,85 m2 1 silnik 14-cyl, w układzie podwójnej gwiazdy, chłodzony powietrzem, doładowany, typu Gnône-Rhône GR 14N-07 o mocy startowej 970 KM 430 km/h na wysokości 4.250 m 11,5 m/s (5 min 40 s na wysokość 5.000 m) 10.500 m 700 km 4 km Browning kal. 7,9 mm, 100 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy zastrzałowy górnopłat konstrukcji całkowicie metalowej. Pilot zajmował miejsce w zakrytej kabinie.
Podwozie stałe w układzie klasycznym z dwoma szeroko rozstawionymi kołami głównymi w owiewkach oraz metalową płozą ogonową.
Zaopatrzony w szeroką osłonę silnik napędzał trójłopatowe metalowe śmigło o zmiennym skoku.
Początkowo maszyny w wersji F dysponowały uzbrojeniem strzeleckim w postaci dwóch karabinów maszynowych w skrzydłach oraz 2 działek Oerlikon kalibru 20 mm w podskrzydłowych gondolach (na wysokości zastrzału). W związku z trudnościami eksploatacyjnymi ze szwajcarskimi działkami kalibru 20 mm firmy Oerlikon, wszystkie samoloty otrzymały jako uzbrojenie standardowe dla wersji G czyli 4 karabiny maszynowe Browning kalibru 7,9 mm umieszczone parami w skrzydłach, poza płaszczyzną obrotów śmigła, z zapasem 300 naboi na lufę. Na wyrzutnikach podskrzydłowych można było podwiesić dwie bomby o masie 50 kg.
Samolot myśliwski Avia B. 534
Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski Avia B. 534 zaprojektował Frantisek Novótny z czechosłowackich zakładów Avia AS w Pradze. Prototyp został oblatany 25 maja 1933 roku.
Greckie siły powietrzne otrzymały 2 samoloty tego typu w darze od greckiego milionera G. Koutarellisa. Ceremonia przekazania samolotów miała miejsce 18 sierpnia 1938 roku. Ponieważ był to sprzęt nietypowy, więc wraz z samolotami myśliwskimi Avia BH-33E służyły one głównie do treningu pilotów.
Samolot myśliwski Avia BH.33E
Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski Avia BH.33E zaprojektowali Pavel Beneš i Miroslav Hajn z czechosłowackich zakładów Avia AS w Pradze. Prototyp został oblatany 27 sierpnia 1928 roku.
Grecja posiadała 4 samoloty tego typu zakupione w jugosłowiańskich zakładach Ikarus produkujących ten typ od 1929 roku na podstawie licencji. Jako sprzęt nietypowy służyły one głównie do treningu pilotów.
