Historia konstrukcji:
Samolot wielozadaniowy Caproni Ca.335 „Maestrale” opracował Cesare Pallavicino z włoskich zakładów Cantieri Aeronautici Bergamaschi (CAB – część koncernu Gruppo Caproni).
Na bazie umowy z października 1937 roku (dodatkowo pod oznaczeniem SABCA S.45 miał być produkowany samolot Caproni Ca.135, jako SABCA S.46 – Caproni Ca.310 oraz jako SABCA S.48 – Caproni Ca.312) po zmontowaniu w zakładach Ponte San Pietro prototyp nowej maszyny został oblatany 16 lutego 1939 roku a następnie rozmontowany i w czerwcu 1939 roku przetransportowany koleją do belgijskich zakładów Société Anonyme Belge de Construction Aéronautique (SABCA) w Evére koło Brukseli. W lipcu został on zaprezentowany na salonie w Brukseli. Następnie został ponownie oblatany 19 września 1939 roku (otrzymał belgijskie znaki rejestracyjne OO-ATH). 13 stycznia 1940 roku zaprezentowano go belgijskim siłom powietrznym. Złożone zamówienie na 24 egzemplarze nie zostało zrealizowane ze względu na wybuch wojny.
Prototyp wraz z samolotem szkolno-treningowym SABCA S.40 przeleciał 14 marca 1940 roku na francuskie lotnisko Orléans-Bricy, gdzie uległ wypadkowi. Naprawiana maszyna wpadła w ręce niemieckie.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby własna 2.100 kg, startowa 3.200 kg 13,20 m 10,61 m 3,20 m 23,80 m2 1 silnik 12-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, doładowany, typu Hispano Suiza 12Ycrs o mocy 860 KM 501 km/h na wysokości 4200 m 10.500 m 900 km 1 działko Hispano Suiza HS.404 kal. 20 mm, 3 km FN-Browning kal. 7,65 mm, 190 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Samolot zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata. Konstrukcja metalowa, kryta na kadłubie panelami z aluminium, a na skrzydłach sklejką. Klapy i lotki na pełnej rozpiętości płata.
Umieszczone między rzędami cylindrów silnika działko strzelało poprzez wydrążony wał i kołpak śmigła. Resztę uzbrojenia uzupełniały dwa stałe karabiny maszynowe zabudowane w skrzydłach oraz jeden ruchomy w kabinie obserwatora. Ładunek bomb stanowiły 2 bomby o masie 50 kg przenoszone w kadłubowej komorze bombowej oraz 10 bomb po 9 kg podwieszonych pod skrzydłami.
