Miotacz ognia Einstoßflammenwerfer 46

Miotacz ognia Einstoßflammenwerfer 46
Miotacz ognia Einstoßflammenwerfer 46

Historia konstrukcji:
Jednostrzałowy ręczny miotacz ognia Fm.W. 46 został opracowany w 1944 roku w niemieckich zakładach Deutschen Waffen und Munitionsfabriken (DWM) w Borsigwalde. Pierwotnie planowany do wykorzystania do zadań specjalnych na przykład w jednostkach powietrzno-desantowych. Prostota konstrukcji i niska cena spowodowały skierowanie go do masowej produkcji. Do października 1944 roku wykonano pierwsze 1.000 egzemplarzy.

Dane techniczne:

Masa pustego:
Masa całkowita:
Długość:
Szerokość:
Wysokość:
Średnica dyszy:
Pojemność zbiornika:
Donośność:
2,46 kg
3,6 kg
600 mm
70 mm
190 mm
9 mm
1,7 litra cieczy zapalającej
25-30 m

Miotacz ognia Einstoßflammenwerfer 46
Miotacz ognia Einstoßflammenwerfer 46

Opis konstrukcji:
Ręczny miotacz ognia miał postać cylindra mieszczącego niewielka butlę z cieczą zapalającą była opróżniana za pomocą pironaboju. Mechanizm odpalający ze spustem był umieszczony przed chwytem pistoletowym. Pironabój działał w dwie strony – w głąb zbiornika działał większy ładunek wypychając ciecz przez dyszę wylotową, a mniejszy ładunek działał bezpośrednio na ciecz opuszczającą dyszę zapalając ją. W górnej części zbiornika znajdowały się dwa oczka do mocowania pasa nośnego.

Źródła:

Czasopismo „Poligon”, styczeń-marzec 2008 r.

Marcin Bryja „Piechota niemiecka”, wyd. Militaria, 1999 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *