Historia konstrukcji:
Lekki granatnik wsparcia piechoty opracowany w Belgii. Skrót DBT pochodzi od nazwisk konstruktorów Denis, Bertrand oraz Trois.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Szybkostrzelność: |
50 mm 7,8 kg 188 mm 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Bardzo krótka gładkościenna lufa była osadzona na kolbie zakończonej małą płyta oporową. Tuż za punktem osadzenia lufy był doczepiony leki dwójnóg. Spust z mechanizmem kurkowym. Celownik przezierny zlokalizowany po lewej stronie lufy.
Amunicja:
Pociski miały kształt walca ze stożkowymi częściami przednią i tylną, bez stateczników stabilizujących pocisk podczas lotu do celu. Trzyosobowa obsługa transportowała ze sobą 36 pocisków.
Granat
| Długość pocisku: Średnica pocisku: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
106 mm 50 mm 0,645 kg 60 g TNT 75 m/s od 100 do 585 m |
Lekkie granaty o działaniu odłamkowym z głowicowym zapalnikiem czasowym o zwłoce 12 sekund inicjowanym wystrzałem z granatnika. Lekki pocisk nie zapewniał odpowiedniej siły niszczącej podmuchu, ani zbyt dużej liczby odłamków. Zapalnik czasowy pozwalał przeciwnikowi na ukrycie się po zaobserwowaniu upadku granatu.
Poza pociskami odłamkowymi do celów sygnalizacyjnych wykorzystywano także pociski dymne.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze trzymały oznaczenie 5 cm leichter Granatwerfer 201 (b).
